خلاصه ماشینی:
"(به تصویر صفحه مراجعه شود) به اهتمام آن آدمی زادگان به بهانه بزرگداشت استاد سیروس قائم مقامی بخشی از یک نوشتار سیروس قائم مقامی سه دهه‌ی آخر زندگی خود را به ساختن اشیایی پرداخت که سخت است مجسمه نامیدنشان اما در همین دست‌ساخته‌های بی‌انحراف و صادقانه دغدغه‌های بسیاری است که ما را وا می‌دارد به این سؤال که چرا این‌قدر سریع از ساختن مجسمه دست کشید و رفت سمت بشقاب‌های سفالی منقوش،طاقچه و شمعدان‌هایی که به شدت ایرانی بودن را هوار می‌زنند نمی‌دانم چقد می‌تواند حسی نباشد!اما درون این اثار یک نوع تمسخر و دهن‌کجی به جریان به اصطلاح رسمی مجسمه ایرانی در دهه 05 وجود دارد که موجب می‌شود قائم‌مقامی را بیش از دیگران جدی بگیریم، فراموش نکنیم سازنده‌ی این هنرهای کاربردی جریان پیشرو هنر معاصر را خیلی خوب می‌شناخت و در بسیاری موارد این توانایی را ثابت کرده بود.
آثار سنگی،نقش برجسته‌های سفالی و چند فیگور فلزی از زنان لمیده نشان‌گر شاگرآمزوی دقیق او در ایتالیای مدرن اواسط قرن بیستم بود که کمتر بدان پرداخت و همین دهن‌کجی به هنری که منحط می‌نامیدش موجب شد جامعه هنری و محافل او ار کنار بگذارند تا بدانی که امروز بسیاری از جوانان هنر او را حتی در حد یک نام هم نمی‌شناسند."
(
, 
, 
)
