خلاصه ماشینی:
"حال که چند سالی از این مطالبات و امیدواریها گذشته است وقتی به اساسنامه انجمن نگاه میکنیم،از خود میپرسیم این وعدهها به کجا رسیدند؟ در اساسنامه انجمن این موارد مورد تأکید قرار گرفته است: 1-«جلب همفکری و مشارکت فعال اعضا در جهت مسائل اساسی نقاشی امروز ایران» اکنون پس از چند دوره میتوان این سؤالها را مطرح نمود که آیا همفکری با همه اعضای انجمن میسر شده است؟ آیا مجال نقد و بررسی درباره مسائل نقاشی امروز ایران داده شده است؟ آیا از اعضا در خصوص برپایی هرچه بهتر دو سالانه نقاشی(که از مهمترین مسائل نقاشی امروز ایران به شمار میرود)،مشارکت و همفکمری به عمل آمده است؟ 2-«اقدام به تشکیل گردهمایی و جلسات و جشنوارههای هنری به منظور بحث و گفتگو،تبادل نظر،شناخت و شناسایی و معرفی هنرمندان نقاش ایرانی» آیا این جشنوارهها برگزار شد؟ آیا شناخت و شناسایی و معرفی هنرمندان نقاش ایران منجر به معرفی تمامی افراد ذیصلاح شد و یا تنها گروههایی محدود از آن بهرهمند شدند؟ 3-«برقراری ارتباط با انجمنهای مشابه و مجامع فرهنگی در داخل و خارج از کشور» انجمن هنرمندان نقاش ایران همواره از این ایده و شعار نیز باز مانده است چرا که هرگز تلاشی نکرد تا خود به حد ارتباط و استاندارد انجمنهای مشابه در خارج از کشور ارتقا دهد."