خلاصه ماشینی:
"بهنام کامرانی روشنایی یک رنج [یادداشتی بر سوگ استاد علی اکبر صنعتی،مجسمهساز و نقاش] ریختن شکوفه نیز قسمتی از بهار است اما میوههای بعد، حسرت نبود رنگها را دور خواهد کرد،تا سالی بعد و بهاری دیگر.
در مجسمههای صنعتی کیفیتی است که فراتر از ساخت آنها میرود.
صنعتی مجسمههایش را بیشتر با لعابی از رنگ همراهی میکرد.
استادش ابو الحسن خان صدیقی از شاگردان و همراهان کمال الملک بیشتر صلابت و آرمان درون شخصیتها را میکاوید اما محتوای آثار صنعتی احساسات پنهان و رنج است.
حکایتی غریب است که این مردمیترین هنرمند روزگار ما از همان مردم بیشترین رنجها را دید.
نزدیک مجسمههای صنعتی که میبایستی انگار نفس مجسمههایش را احساس میکنی و او،خود در سال آخر، مجسمهای شده بود با نفسهایی که تا آخر بهار نپایید.
اما آثار او و شاگردانش هستند و با ما زندگی خواهند کرد تا دیر یا زود فصل آخر ما نیز برسد."