خلاصه ماشینی:
"»رویکرد تازه دوما نیز به موضوعات مکرر دنیای هنر از دوما چهرهای متفاوت،مطرح و قابل تامل در میان هنرمندان معاصر ساخته است،در آثار وی تعدد متدها و موضوعات، شیطنتی که با آن بیننده را به سوی موضوع میکشاند و از آن دور میکند جای نقد دارد:فمینیسم،نئوکانسپچوالیسم،اکسپرسیونیسم و دیگر ایسمها بیشک در مورد وی مصداق پیدا میکند،همگی مثل رابطهای نامطمئن بین روشنبرگ (Rauchenberg) ،ریشتر (Richter) ،بیکن (Bacen) یا بولتانسکی (Boltanski) .
(تفسیر گریز)،(دوشیزه مورد تفسیر واقع شده)که در آن دختری را نشان میدهد که دامن خود را بالا زده و تمرکز چشم بیننده میان دو پای دختر جلب میشود و اثری به نام«انتظار معنی دادن»که در آن مدل بیحرکت به نظر میرسد منتظر است تا کسی معنایی به او بدهد؛عناوینی که او با دقت هرچه تمامتر برای آثار خود برمیگزیند،همزمان با اینکه تصویر را مخدوش میسازد و تماشاگر را از فهم آن دورتر میکند حاکی از نشانههایی نیز هست،برای مثال (Coverup) ،نشاندهندهی دختری بسیار کوچک است که صورت خود را با گوشه دامن خود که بالا آمده است،میپوشاند.
دوما در اثر دیگرش به نام(نقاش،4991)دختر کوچکی را ایستاده با دستهای باز که یکی از آنها قرمز و دیگری آبی است به تصویر کشیده است؛«نقاش»که از روی عکسی از هلنا دختر خود دوما نقاشی شده فعل ازلی و ابدی نقاشی را زنده میسازد؛وضعیت برهنه،نگاهی که به مخاطب دوخته شده،دستان آغشته به رنگ همه و همه تصویری ازلی از نقاشی به ما میدهد و نقاشی کردن را با وجود جسمانی مرتبط میسازد در این اثر سوژه قصد دارد ذهن مخاطب را میان هنر و بازی بچهگانه در حالتی معلق شرکت دهد."