چکیده:
منصوره حسینی،«1315،تهران»طراح،نویسنده،منتقد هنر و نقاش معاصر،نظریههای قابل توجهی در پیوند کلمه و تصویر مطرح کرده است و در زمینهی خاستگاه اجتماعی کلام و هنر،چون«ارتباطشناسی»و لزوم نقد ادبیانه هنر نیز تاملهایی دارد.شناخت اسطورهها و فولکلور ملتها در نقاشی حلقهای است از اندیشههای جاری او،وی در سال 1337 مکتب نشانهشناسی و مبحث زیباییشناسی خط در نقاشی معاصر را پایهریزی و با شرکت در جنبش غیرفرمالیسم در نقاشی معاصر ایران حضوری جدی و نقشی مهم را ایفا کرد،تابستان 3.138 و در پایان دههی پنجم حضور هنرمندانهاش در موزهی هنرهای معاصر تهران،فرصتی را فراهم آورد تا به مرور آثار او بپردازیم. منصوره حسینی مدرس هنرستان هنرهای زیبای دختران بوده است و در دانشکده هنرهای زیبای تهران تدریس نقد هنر و همزمان با آن تدریس زبانشناسی در هنر و ارتباطشناسی را نیز تعلیم داده است.مهمترین دستاورد زندگیاش پیوند زمینههای ادبی انسان با مفاهیم تجسمی است که از این روش،مکتب ملهم از خط را پایهگذاری کرده است. دریافت بورس سی و هشت ماهه مطالعه در هنر بابت شرکت در نمایشگاه مشرق زمین،این فرصت را برای او فراهم آورد تا در تالار انجمن شرقشناسان ایتالیا حضوری چشمگیر داشته باشد.او هماکنون در آستانهی دهه هفتم حیاتش ارتباطشناسی تجسمی را دستمایهی آثارش میداند و معتقد است زمینهی ترویج نظریههای ادبیانه در نقاشی ایران میتواند پایه و مبنای زبان تازهای در خلق آثار نقاشی به وجود آورد،هرچند ارائه این شیوه بسیار دشوار و فنی به حساب آید.وی معتقد است میتوان آثار نقاشی معاصر ایران را با برخورداری از متن نوشتاری و موسیقیایی آن خلق کرد.و بر این باور است که این نظریه میتواند آغازگر اتفاق تازهای در نیمه دوم حیات 25 ساله تاریخ معاصر نقاشی ایران باشد و نظریه ارتباط و بیانهای ادبیانه را به عنوان یک زیرساخت در رنگ و لزوم فهم معنای عشق و حیات متعالی را نظری برجسته برای نقاشی معاصر قلمداد میکند. نمایشگاه آثار دورههای متفاوت نقاشیهای او و تجربههای گذشتهاش فرصتی شد تا عنصر ارتباطی زبان در آثارش و شکل سادهی خلق آثارش را مطالعه نماییم و پیوندهای فکری او را در یک نگاه به صورت مروری بر مقامهای آثارش به نقد و نظر بنشینیم و با احترام به اصول تکنیکی و اصول نظری او قسمتی و یا گوشهای از مبانی نظری او را در این فرصت و مجال اندک،نقد و بررسی داشته باشیم. مصوره حسینی با شرکت در 26 نمایشگاه انفرادی و گروهی و با بیش از 50 سال فعالیت هنری از چهرههایی است که نمایشگاه اکنون او شرایط بازشناسی دورهها و جریان حرکت هنریاش را پیش روی منتقدان و مخاطبان هنر معاصر گشوده است.
خلاصه ماشینی:
"زبان رنگ و معنای طرح مروری بر آثار منصوره حسینی در موزهی هنرهای معاصر تهران سهراب هادی اشاره: منصوره حسینی،«5131،تهران»طراح،نویسنده،منتقد هنر و نقاش معاصر،نظریههای قابل توجهی در پیوند کلمه و تصویر مطرح کرده است و در زمینهی خاستگاه اجتماعی کلام و هنر،چون«ارتباطشناسی»و لزوم نقد ادبیانه هنر نیز تاملهایی دارد.
جستجو در معنای حقیقت نه تمام حقیقت است و نه تمام معنای بودن،بلکه اشارهای است به ثریا و ادراک وسیع انسان از خویشتن او،و هنر،اصلی است هنرمندانه و نه حرفهای کاسبکارانه،بلکه،«رنگ تنها زبان هنرمند است»و«ریتم و حرکت»صدای او و صدای منصوره حسینی محتوای عمیق ادراک و چگونگی معنای بودن است و فرهنگی که در پی انتخاب این جستجو رنگ مییابد و کلمه و زبان که عنصر و نشانه تاویل در جهانبینی نقاش است و اینگونه است که محتوای آثارش عبارتند از مقبولیتی در نگاه و اختیار هنرمند،عقیده و اندیشهاش در هنر،و جهانبینیاش که آن را باید در فلسفهی هنریاش و در مکتب هنریاش جستجو کرد که ملهم از خط است و خط معنای حرکت است و نه نوعی انتزاع هستی."