چکیده:
پاکدامنی از فضایل برجستهای است که در آموزههای دینی ما به ویژه در قرآنکریم و روایات بر آن تأکید شده است. مشتقات واژهی عفت که به معنای پاکدامنی است در قرآنکریم در چهار مورد به کار رفته است؛ که یکی در آیهی 273 سورهی بقره و دیگری آیهی 6 از سورهی نساء و آخرین مورد آن در آیات 33 و 60 از سورهی مبارکهی نور میباشد. البته آیات دیگری هم در قرآن به کار رفته است که پاکدامنی را از صفات برجستهی مؤمنین معرفی فرموده است، تا جایی که به نقل از روایات، پاکدامنی برترین عبادتها محسوب شده است. علاوه بر همهی اینها یکی از شرایط مهم انتخاب همسر در متون روایی و قرآن کریم همین صفت برجسته یعنی پاکدامنی بیان شده است.
خلاصه ماشینی:
"(15) در «تفسیر عیاشی» در ذیل این آیه از امام صادق علیهالسلام نقل شده است که فرمودهاند: «فقیر کسی است که ممر معاشی نداشته باشد، و چنین کسی میتواند به مقدار متعارف از اموال یتیم ارتزاق کند، و این در صورتی است که فعالیت خود را نیز در طریق مصالح آن یتیم به کار انداخته باشد، و در عین حال اگر بودجهی مال یتیم ضعیف است، نباید از آن برداشت کند.
(21) از آنجا که این تحقیق در نظر دارد که موضوع پاکدامنی را از دیدگاه قرآن و روایت مورد بررسی قرار دهد، پس تنها دو معنای اخیر با موضوع مرتبط میباشند، که هر دو مورد نیز در سورهی مبارکهی «نور» آمده است.
خداوند متعال در این سوره یکی از ویژگیهای مؤمنین را مسألهی پاکدامنی و عفت به طور کامل، و پرهیز از هرگونه آلودگی جنسی قرار داده و چنین میگوید: «و الذین هم لفروجهم حافظون»(23) «و آنها که دامان خود را از آلودگی به بیعفتی حفظ میکنند».
ظاهر این آیه تحریم ازدواج با زانی و زانیه است، البته این حکم در روایات اسلامی مقید به زنان و مردانی شده است که مشهور به این عمل بودهاند و توبه نکردهاند، اگر مشهور به این عمل نباشند، یا از عمل گذشتهی خود کنارهگیری کرده و تصمیم بر پاکی و عفت گرفته، و اثر توبهی خود را نیز عملا نشان دادهاند، ازدواج با آنها شرعا بلامانع است."