عشق (شعر) - مجله وحید ادب و هنر

"تن زنده را عشق چون آذریست‌ کز آلایش مرگ و پیری بریست‌ تنی را که این عشق سوزنده نیست‌ چنین تن جز از مرگ را بنده نیست. و گر نیز گوهر ترا ز آدمیست‌ و ز آنت روان جفت با خرمیست‌ هماره بجان عشق را بنده باش‌ دل عشق جو را پرستنده باش، که از عشق جان تو والا شود ترا ایزدی خوی پیدا شود، چنان سروی آزاد و گردن فراز رها کردی از کینه و کبر و آز."