تهاجم (در خلوت یک معلم) خبر و گزارش

"نیاز آنها مقدس بود و حرفهایشان‌ به لطافت گل،و کدام باغبان است که حرمت گل را نگاه ندارد؟ گفتم:«هرچه باداباد. » غریو شادی از کلاس بلند شد. ولی می‌دانم با زمان می‌توان زندان ساخت؛یک‌ حجم به وسعت یک قبر و انسانها را داخل آن زنده به گور کرد،تا بپوسند. یک داربست وحشتناک از چیزی که‌ بودند،چیزی که هستند و آن روز چه سخت خواهد بود نگاه کردن به‌ آیینه،نگاه کردن به سایه‌های روی دیوار. آنها،آن جانوران گوشت‌خوار که خودشان از جنس گوشت هستند و بر روی گوشتشان پوستی دارند و بر روی‌ پوستشان مویی. آنها که در حفرهای جمجمه‌هاشان چشم دارند و پشت‌ چشمهاشان مغز و در مغزهاشان نقشه‌های پلید،نمی‌خواهند که‌ نگاههای بین ما از جنس نور باشد. آنهایی‌ که در قفسهء سینه‌هاشان قلب دارند و داخل قلبشان لانه‌ای برای‌ شیطان،نمی‌خواهند که حرفهای ما از جنس عشق باشد،از جنس‌ عاطفه."