این ساز و این نوا (به بهانه سالروز درگذشت استاد رضا ورزنده) معرفی و نقد

"در دهه 30، به تهران آمد و در رادیو به کار مشغول شد در این رسانه، او کنار اساتیدی نظیر صبا و محجوبی، معلومات خود را اعتلا بخشید و سبک شخصی سنتور‌نوازی خود را کاملتر کرد. شیوه او هر چند شخصی است اما ساختار جملات و بیان کلی ساز با موسیقی هنری و قدیم ایران ارتباط عمیق دارد. از دهه سی افراد مختلفی به نوازندگی این ساز روی آوردند اما این دوران تنها به شیوه دو هنرمند وابسته است: فرامرز پایور و رضا ورزنده که دو شیوه و سبک متفاوت در نوازندگی داشتند. شجریان که خود با نوازندگی سنتور آشنائی داشت و از محضر ورزنده و پایور بهره برده بود، چنان علاقه‌ای به ورزنده داشت که در مصاحبه‌ای اعلام کرد: وقتی در سال 1355 ورزنده درگذشت، همان روز به یاد او قدری سنتور نواختم و بعد از آن دیگر هیچ‌گاه دست به این ساز نزدم»."