خلاصه ماشینی:
"نویسندهء دنیای زنها به صورتی یکجانبه به مردان میتازد و از آنان هیولایی میسازد که حتی درک این هیولا برای شخصیتهای زن نمایش هم باورپذیر و قابل قبول نخواهد بود.
او در عنوان نمایش برای جمع بستن دنیای مورد نظرش به جای علامت فارسی«الف و نون»(ان)که درباره انسانها به کار میرود از علامت جمع«ه و الف»(ها)که در دستور زبان و نگارش فارسی برای جمع بستن اشیای بیجان و حیوانات به کار میرود استفاده کرده است و مقام زنان را تا حدی تنزل داده است.
نگارنده در جای به جای نمایش خیانت مردان به زنان و روابط بیقیدوبند را مورد توجه قرار داده است و از این مقوله به عنوان حربهای برای تضعیف مردان استفاده کرده است.
به نظر میرسد تکیه بر دیالوگ،اصلیترین انگیزه برای نگارش نمایشنامه باشد که البته دیالوگها به جز بیان روایتهای عاشقانه زنان در رویارویی با مردان اجتماع در محیط پیرامونشان در دل و روایتهای آنان در قالب اشعاری که توسط خوانندگان دیروز و امروز،به بازار موسیقی عرضه شده است بار معنایی خاصی،به همراه ندارد."