خلاصه ماشینی:
"وی در برخورد با آدمها و حوادثی که در ماجرای نمایش با آنها روبهرو میشود سعی میکند با استناد به مادهها و تبصرههای مندرج در قانون،آنها را توجیه کرده و خود و همسرش را از بحران پیشآمده برهاند،اما در این میان تنها چیزی که اهمیت ندارد قانون است،چرا که قانونشکنان،همان قانونگذاراناند؛ صاحبان قدرت!
چنانکه علاوه بر واکنشها و اعتراضات نطقگونهء امیل بلاها به آدمهای مختلف نمایش(که دستکمی هم از سخنرانی ندارد) و نیز تشویق شعارگونهء او به جنگیدن از سوی مقام امنیتی و ژنرال و همچنین«میشا بلاها» (به واسطهء ترسی که بر او غالب شده است)،رو در رویی و گفتوگوی دو ژنرال در صحنهء پایانی نمایش و به خصوص دست دادن آن دو با یکدیگر، غلوآمیزترین،روترین و شعاریترین عملی است که میتوانست انجام پذیرد و از آن بدتر،پخش گزیدههایی از نمایش به وسیلهء ویدئوپروجکشن بر پردهء انتهای صحنه،پشت سر دو ژنرال که در حالت دست دادن فیکس نیز شدهاند،حسن ختامی(!)است بر زنجیرهای از پلاکاردها و پارچهنوشتههای رنگارنگ در تظاهرات جنگ در طبقه سوم!"