خلاصه ماشینی:
"فقر«مضمون» و وفور«پدیده» نگاهی به بیست و چهارمین جشنواره فیلم فجر محمد رضا طاهری همچون سال گذشته باید تکرار کنیم که سینمای ایران به شدت از ضعف در مضمون رنج میبرد،چیزی که البته بیش از همه در این (به تصویر صفحه مراجعه شود) دیار یافت میشود.
راستی چرا نباید ناصر از اینکه فرزندش هم در این دفاع مقدس سهمی داشته است،به جای عتاب به خداوند،او را شاکر باشد؟(ضمن توجه به این نکته که«مین»در فیلم حاتمیکیا به عنوان یک نماد به کار رفته و با نحوه پرداخت حمیدنژاد به مین کاملا متفاوت است.
حاتمیکیا با''''به نام پدر‘‘ (به تصویر صفحه مراجعه شود) گام در مسیری گذاشته است که بیشتر توسط آثاری نظیر''''طبل بزرگ زیر پای چپ''''دنبال شده بود:ابتدا ارزشزدایی از دفاع مقدس و سپس ساخت آثار ضد جنگ.
به عبارت دیگر این مکتب یک شالوده و (به تصویر صفحه مراجعه شود) مبنای روانشناختی برای اصول متافیزیکی خود دستوپا میکند.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) «یک شب»یکی دیگر از پدیدههای این جشنواره،یکی دیگر از وجوه احساسگرایی را نمایان میسازد،که در نتیجهگیری پایانی فیلم بیان شده است.
آیا «یادداشت بر زمین»همچنین هدفی را دنبال میکند؟آقای قاسمی!آیا جنایاتی که امروز در گوانتانامو و ابو غریب صورت میگیرد،به نام دین است یا به نام مفاهیم مقدسی چون آزادی و حقوق بشر؟واقعا چه رخ داده است که یک کارگردان مسلمان ایرانی کلیشه تبلیغاتی غربیها از دین را دستمایه فیلمسازی قرار میدهد؟آیا شهرت و جوایز جشنوارهها ارزش آن را دارد؟ «زمستان است»را نیز باید یکی دیگر از پدیدههای جشنواره امسال دانست."