خلاصه ماشینی:
با چنین موضعی در خصوص زبان دین حداکثر میتوان در قلمرو برخی علوم کاربردی مجالی برای حضور دین فراهم آورد که آن هم البته از منظر روششناسی این علوم خالی از ابهام و اشکال نخواهد بود.
از این صورت علم دینی انتظار میرود که علمی تجربی فراهم آورد،علمی که از روشهای علوم تجربی استفاده میکند و مدعی است با تکیه بر دین،علم تجربی رقیبی را تولید خواهد کرد که سمتوسو و احیانا ساختاری متفاوت از علوم تجربی موجود خواهد داشت و چهره عالم را به گونهای متناسب با اهداف دین ترسیم خواهد نمود.
عدهای به جابهجا کردن پیشفرضهای متافیزیکی دلبستهاند و عدهای رجوع به آموزههای دینی را روشی برای نظاممند کردن مقام کشف و جمعآوری Context of discovery میدانند و در مقام داوری (Context of Justification) به روش تجربی تکیه میکنند و از این راه کارآمدی محصول علمی خود را میجویند.