پرسه در آثار: شعر ادب و هنر

"غلامرضا روحانی @ بو علی اندر غبار ناقه گم‌ دست رومی پردهء محمل گرفت‌ این فروتر رفت تا گوهر رسید آن به گردابی چو خس منزل گرفت‌ حق اگر سوزی ندارد حکمت است‌ شعر می‌گردد چو سوز از دل گرفت اقبال لاهوری @ هرکه حیران تو باشد دارد او روزه در روزه،نماز اندر نماز سلسله از گردن ما برمگیر که جنون تو خوشست ای بی‌نیاز طوق شاهان چاکر این سلسله است‌ عاشقان از طوق دارند احتراز مولوی @ عهد جوانی گذشت در غم بود و نبود نوبت پیری رسید صد غم دیگر فزود کارکنان سپهر بر سر دعوی شدند آنچه بداند دیر،بازستاندند زود حاصل ما در جهان نیست به جز درد و غم‌ هیچ ندانم چزاست این همه رشک حسود شیخ بهایی @ بو سعید مهنه در حمام بود قائمش افتاده مردی خام بود شوخ شیخ آورد بر بازوی او جمع کرد آن جمله پیش روی او بعد از آن پرسید از آن شیخ مهان‌ که جوانمردی،چه باشد در جهان‌ گفت:عیب خلق پنهان کردن است‌ شوخ کس با روی ناآوردن است‌ این جوابی بود بر بالای او قائمش افتاد اندر پای او."