خلاصه ماشینی:
"تو مظلومترینی،زیرا آنان که به مهر تو میبالند کمتر چون تواند و آنان که نام تو را بر زبان دارند،بسا که دلهایشان آلودهء نامهای دیگر است نامت را چه زود آموختیم.
آن روزها که روشنفکران هنوز به پشت تریبونهای بالای شهر نیامده بودند و پدرانشان در روضههای محلات پایین شهر بر مظلومیت تو میگریستند و چه میدانستند پسرانشان روزگاری به روشنفکرانی مبدل خواهند شد که نه فقط محبت به تو را،که زیارت و شفاعتت را نیز به سخره میگیرند و حتی از اشکهای پدران خویش تبری میجویند!تو گویی تنها بخشهای روشنفکرپسند نهج البلاغه،سرودهء توست و هیچ سخنی در هیچجای دیگر از تو سراغ ندارد.
چه روزهایی بود روزهای کودکی ما،آن روزها،گاه نام تو به آوازی حزین از پشت دیوارهای بلند کوچه به گوشمان میرسید."