خلاصه ماشینی:
"لفظ مهمل است یا اصطلاحی پرمعنی؟از چه ریشهای گرفته شده و چه سیر تطوری داشته است،اما این را میدانم که اگر«لالا»ریشهای هم نداشته باشد،مادران با بهرهگیری از فرهنگ فطری خود،این لغت را به صدر لغتهای عاطفهانگیز و مهرافزای ادبیات ما راه دادهاند.
مهم این است که«لالائیها»وجود داشته و بچهها با شنیدن لالائیها راحتتر و آرامتر خوابیدهاند،پس چرا حالا وجود نداشته باشد؟ چرا این راحتی آرامش را به کودکان امروز،که نیاز بیشتری هم دارند هدیه نکنیم؟ «لالایی امروز»این شماره،سرودهء آقای جعفر ابراهیمی«شاهد»،کودکانهسرای معاصر است: بخواب ای نور چشمم بخواب ای دختر شیرین زبانم بخواب ای ماهتابم بخواب آرام جانم،مهربانم ببین آن آسمان را ببین خوابیده ماه آرام،آنجا ببین خوابست هر چیز تمام کوه و دشت و باغ و صحرا شب است ای غنچه ناز شب است ای دخترم،ای برگ سوسن شب است ای غنچه یاس شب است ای دختر دردانهء من لالایی لالالایی همه در شهر خوب خواب هستند ببین شهر است خاموش همه در قایق مهتاب هستند."