چکیده:
انسانهای سترگ، هرچند شهره عام و خاصند و احوال و افکارشان، در معرض دید و کنکاش سایرین قرار
دارد اما محسود حاسدان و مورد بغض بیماردلان نیز هستند. بزرگ موعود بشریت هم از این قاعده مستثنا
نیست اما زهی شادی و سرور که غبار ظلمت و فسانه از بلور حقیقت پاک شدنی است نه ماندنی.
تشکیکی که در نسب «مهدی آل محمد» شده است نویسنده را بر آن داشت که آستین همت بالا زده و به
اثبات تولد، حیات فعلی، علوی، فاطمی و حسینی بودن حضرتش بپردازد و با استناد به کتب خواص اهل سنت،
راه انکار را بر عارف و عامی ببندد.
خلاصه ماشینی:
"روایت اول: نعیم بن حماد به نقل از أعمش از ابو وائل [عبدالله بن بحیر صنعانی] نقل میکند که حضرت علی علیهالسلام به امام حسن علیهالسلام نگریست، سپس فرمود: این فرزندم «سید» [و بزرگ و آقا [است چنان که پیامبر صلیاللهعلیهوآله او را چنین نامیده است و از نسل او، مردی به دنیا خواهد آمد که هم نام پیامبرتان ______________________________ 1 - مانند حدیثی که حاکم نیشابوری در جلد چهارم مستدرک، ص 514 ذکر کرده است.
جزری میگوید: صحیح این است که مهدی از نسل حسین بن علی است، به جهت تصریح امیر مؤمنان علی بر آن، طبق خبری که از شیخ اجازه ما از عمر بن حسن الرقی به دستمان رسیده است؛ ابوالحسن بن بخاری از عمر بن محمد دارقزی از ابو بدر کرخی از ابوبکر خطیب از ابو عمر هاشمی از ابو علی لؤلؤی از حافظ ابو داود از هارون بن مغیرة از عمر بن أبی قیس از شعیب بن خالد از أبو اسحاق خبر داد که علی به سوی فرزند خود نگریست و سپس فرمود: این پسرم سرور و آقاست، همچنان که حضرت رسول اکرم صلیاللهعلیهوآله او را این گونه نامید و از نسل وی فرزندی ظهور خواهد کرد، همنام با پیامبرتان که در خلق و خوی شبیه اوست، ولی در خلق (چهره و اندام) شبیه او نیست و سپس حکایت عدالتگستری وی را نقل کرد."