طفل رضیع - مجله پیک اسلام مقاله

"از فیلسوف بزرگ شرق سید جمال الدین اسدآبادی-افغانی طفل رضیع «در عوالم انسانی از زمان کودکی و شیرخوارگی و پاکی فطرت و سوء تربیت و دشمن‌ بودن تمام ذرات وجود اشیاء با او و دشمنی نفس با او در عالم حیات و خواهش و میل انسانی‌ بافسام ستایش حب مدح‌وثنای باطل» ای رضیع مسکین ای کودک بیچاره،-چقدر صورت لطیفی داری و اعضاء و جوارح‌ تو چه بسیار ناعم«نرم»است،عجب خنده شیرینی داری که بیک لحظه همه تلخیهای جهان را خوشگوار مینماید و اندوه را از دل میزداید-و چه خوشاینده گریه‌داری که دلهای سنگ خارا را بی‌شائبه کراهت نرم مینماید و قلوب خالیه را پر از شفقتها و مرحمتها میکند-عجیبه شکل‌ بدیعی داری که عالمی را بسوی خویش جذب مینمائی-بیگانه و خویش را بخدمت خود میگماری- متکبر را از غرور بیجاری خود تنزل داده دمساز خود میکنی-صاحب وقار از دیدن صورت‌ زیبای تو بیکبارگی لباس سکینه«آرامش»را خلع نموده خود را با تو در عالم صباوت همساز میکنند-حکیمان دانشمند بسبب مشاهده تو از عالم حکمت و دانشمندی قدم بیرون نهاده با تو هم‌آواز میشوند،عجیبه خلقتی داری که چون بمجلس حاضر شوی جمیع حضار کارهای ضروری‌ و اشتغال لازمه خود را که سریع الفوت است همه را ترک نموده و بمنادمت و ملاعبت با تو خودها را دلشاد میکنند: در هرانجمنی که پا نهی حبائل«رشته‌ها."