خلاصه ماشینی:
"پیغمبر اسلام با وجودیکه درس نخوانده بود ولی دارای هوش سرشار و صاحبنظر نافذی بود و دارای چنان حس درک و فهمی بود که در نظر اول تمام اشخاص را تحت تاثیر قرار میداد بهرحال زندگانی بظاهر راحت محمد(ص)گوئی چیزی نقص داشت که خود او هم نمیتوانست بگوید این نقص از چیست تا بالاخره ندای درونی بقدری در وی شدت یافت که در سن 40 سالگی گنجایش روحانی خود را دریافت و تمام وجود او بفکر و نظر جدیدی پاسخ داد که هیچ از زمان و مکان و فکرهای عادی نمیتوانست با این حالت بیسابقه و ماوراء الطبیعه او مقابله کند.
حضرت پیغمبر(ص)در لحظات هیجان فوق العاده فکری کلمات مسجعی که باو الهام میشد و در نهایت فصاحت و بلاغت و حاوی مطالب مهم و افکار بسیار دقیقی بود باطرافیان خود وعظ میفرموده این کلمات فصیح گاهی خطاب باعراب بود و در اطراف رسوم وحشیانه و عادات آنان بحث مینمود ولی بطور کلی دعوت او جنبه عمومیت داشت محمد(ص)در کمال خوبی، حقوق بشر و مسئولیتهای او را از لحاظ اجتماعی و اقتصادی بیان نموده و بهترین راه و دستور را برای رسیدن بشر ببالاترین درجه تکامل خود بیان فرموده است."