خلاصه ماشینی:
"به عنوان مثال مادام که سازمان مدیریت و برنامهریزی کشور به عنوان متولی کارکنان دولت از نتایج به کارگیری سیستمهایی نظیر ارزشیابی عملکرد و آموزش به عنوان ابزار افزایش حقوق و مزایای سالانهء افراد استفاده میکنند،به این نتیجهء ناخواسته باید رسید که یا این متولیان با نگرش توسعهای آشنایی و از رسالت این سیستمها آگاهی لازم را ندارند و یا دانسته و با بیتوجهی به پیامدهای این استفادهء نامناسب عملا از نظامهای توسعهای سوء استفاده میکنند.
با چنین فرضی هرگونه تصمیمگیری و انجام اضافه پرداخت به کارکنان را باید به عنوان محصول و دستاورد فرعی نظام ارزشیابی تلقی کرد و استفاده از پرداختها به عنوان نتیجهء محتوم عملکرد مطلوب،در شرایطی که میزان اندک این پرداخت،دردی از معیشت کارکنان را دوا نمیکند،نه اقدامی در جهت بهبود مستمر عملکرد و نه حتی راهکاری برای رفع نارسایی نظام جبران خدمت است."