خلاصه ماشینی:
بر حسب معمول معلم زبانفارسی باید این مواد را بجوانان بیاموزد: قرائت,دستور زبان،املاء(دیکته)انشاء و گویا در آموزشگاهها برای آموزش هریک از مواد مزبور ساعت یا ساعتهای مخصوص در برنامه هفتگی میگنجانند و چه بسا که هر رشته را به دبیر مستقلی اختصاص دهند و در مثل چهارتن را برای تدریس مواد چهارگانه مزبور برمیگزینند و پیداست که دبیر زبانعربی هم در چنین شرایطی شخص دیگری خواهد بود چنین شیوهای بسیار ناستوده است زیرا چنانکه یادآوری خواهم کرد از لحاظ ارتباط دادن مواد درسی بیکدیگر و بکار بردن روش درست آموزس زبان سزاست که در عمل مواد مزبور بویژه در دوره اول دبیرستانها بهیچوجه تفکیک نشوند و تمام را در ضمن مادهء قرائت بیاموزند و یک تن عهدهدار تدریس همه آنها باشد در اینجا لازم میدانم از نظر ارتباط استوار زبانعربی با فارسی درباره برنامه مواد عربی در دوره اول دبیرستانها و روش آموزش آن بایجاز گفتگو کنم.
بنایراین وظیفه دبیر زبان فارسی سنگینتر میشود و نه تنها در ضمن تدریس قرائت باید نکتههای مربوط به املا و انشاء و دستور زبان اشاره کند و با پرسشها و تمرینها توجه جوانان را به این مواد معطرف دارد و ذوق آنان را در فرصتهای مختلف برانگیزد بلکه سزاست که از لحاظ یک پارچه ساختن مواد و ارتباط دادن آنها بیکدیگر در ضمن برخورد به کلمههای تازه و نیز از نظر تسهیل فراگرفتن ضبط کلمهها و معنی صحیح آنها و تفاوت گذاشتن میان معنی حقیقی و مجازی بقاعدههای مذکور نیز اشاره کند و در مثل هنگامی که به کلمه اعمال(بکسر همزه)برخورد میکند تفاوت آن را با اعمال(بفتح همزه) باز گوید و وزن مصدر باب افعال را در ضمن دهها مثال از قبیل اقدام و اسناد و احسان و اعلام و انعام و جز اینها به دانشآموز بیاموزد و با وزن اعمال(بفتح همزه)را با جمعهای دیگر همچون انظار و اموال و اطفال و اسماء و انهار و جزاینها باز گوید و گذشته از تمرینهای شفاهی از صفحههای مختلف کتاب قرائت تکلیفها و تمرینهایی برای دانشآموزان تعیین کند تا همانند آنها را در آن صفحهها باز جویند و گردآورند.