خلاصه ماشینی:
"درس دانش اجتماعی ما هم از آنجمله بود.
وقتی که نشست،دیدیم یک پایش از بالای قوزک قطع شده است.
چند ماهی از سال تحصیلی گذشته بود و ما هنوز چیزی از درس دانش اجتماعی یاد نگرفته بودیم.
وضعیت او باعث شده بود که همه احساس دیگری نسبت به او داشته باشیم.
بعضی از این گریزها به این قصد بود که او از خودش حرف بزند؛از اینکه کجا و چگونه مجروح شده است.
معلم دانش اجتماعی دوست صمیمی همهء ما شده بود.
روزهایی که درس دانش اجتماعی داشتیم،بیصبرانه چشم به راه معلم بودیم.
وضعیت جسمانی معلم باعث شده بود که ما او را به چشم موجود برتری نگاه کنیم.
به چشم قهرمانی که پایش را در جنگ از دست داده و دوستی با او،افتخاری است.
نمیدانم چند ماه به این صورت سپری شد تا یکبار یکی از بچهها پرسید:«آقا شما کی اینطور شدید؟» معلم دانش اجتماعی گفت:«خیلی وقت است."