خلاصه ماشینی:
"اقداماتی از قبیل سپردن به والدین یا سرپرستان قانونی و در صورت فقدان یا عدم صلاحیت آنها به اشخاص دیگر به تعهد معرفی کردن در صورت نیاز به حضور نزد مقامات قضایی،نگهداری در محیط آموزشی و در نهایت اخذ التزام به قید وجه التزام،اخذ کفیل به قید وجه الکفاله،سپردن وثیقه از ناحیه والدین یا سرپرستان قانونی یا اشخاص دیگر به منظور فوق میتواند راهکارهایی مناسب برای جلوگیری از مضرات بازداشت موقت اطفال و نوجوانان باشد در حقوق ایران طبق ماده 224 قانون آیین دادرسی کیفری نگهداری موقت پیش از محاکمه طفل یا نوجوان در کانون اصلاح و تربیت کودکان،یا محل مناسب دیگری در صورت فقدان کانون اصلاح و تربیت به تشخیص دادگاه در دو فرض پیشبینی شده است: فرض اول:در صورتی که نگهداری طفل برای انجام تحقیقات یا جلوگیری از تبانی نظر به اهمیت جرم ضرورت داشته باشد.
پرسش اینجاست که آیا چنین متهمانی باید رنج مادی و معنوی و هتک حیثیت ناشی از آن را که بیمورد به آنان تحمیل شده را بدون جبران تحمل کنند و جامعه به عنوان اینکه این امر در رهگذر حفظ نظم عمومی و مصالح جامعه بوده،بیتفاوت بماند؟یا آنکه اگر جامعه برای دفاع از مصالح خود اقدام میکند و به خود حق میدهد متهمی را بازداشت یا محکومی را زندانی کند،وقتی آن متهم تبرئه و یا محکومیت ناحق تشخیص داده شود،باید مصالح و منافع چنین انسانی را نیز به عنوان عضوی از اعضای خود که به وی ستم رفته است ملحوظ نظر قرار دهد و به طریقی درصدد جبران برآید؟ در مورد جبران خسارات ناشی از بازداشت غیرقانونی،اشکال چندانی وجود ندارد کما اینکه در گزارش نهمین کنگره بین المللی حقوق تطبیقی آمده است که: تقریبا در تمام کشورها راهحل مناسبی در نظر گرفته شده و در عمل با هیچ مشکل اصولی وقتی که پای خطای مأمور دولت و یا قاضی در میان باشد در خصوص جبران خسارت زیاندیده مواجه نیستیم."