خلاصه ماشینی:
"اما پرواز در شب که ملا قلیپور آن را بعد از بلمی به سوی ساحل ساخته بود،بهترین فیلم جنگی آن سال و همینطور یکی از بهترین فیلمهای جنگی سینمای ایران است.
هرچند پرواز در شب نیز تا حدی گرفتار معضل همیشگی سینمای جنگ یعنی قهرمانپردازیهای اغراقشده و فراانسانی بود،اما به دلیل ساخت و پرداخت قابلتوجه و نمادگراییهای خود و با کمک خلق لحظههای انسانی و عاطفی ناب بهطور واضح از دیگر فیلمهای این دوران قابل تفکیک بود ضمن اینکه پرواز در شب شاید از اولین نمونههای سینمایی دفاع مقدس بود که چهرههای کاملا منفی و خبیث عراقیها و سربازهای رژیم بعثی را انسانیتر ترسیم میکرد و حتی گاه آنها را آدمهایی گرفتار در سیستمی میدانست که حتی شاید خودشان هم با آن موافق نباشند.
هرچند بههرحال باز هم بودند فیلمسازهایی که کماکان دلمشغول تصویر نبرد و مبارزه در جبههها باشند،اما شرایط جامعه و گریزناپذیری سینماگران از نگاه به عواض و تبعات جنگ،باعث شد تا اندکاندک لحن و فضا و موقعیتهای فیلمهای سینمای جنگ از سال 69 شکل دیگری به خود بگیرد.
مزرعهء پدری نیز مبنای جذابیت خود را بر چنین مؤلفههایی قرار داد و البته به واسطهء نگاه تلخ و التقاطی ملا قلیپور در سالهای پایانی فیلمسازیاش، موفقیتی به دست نیاورد،اوج این شیوه در میم مثل مادر رقم خورد که در آن ملا قلیپور به شیوهء آثار متأخری مثل کمکم کن(که البته در حیطهء ژانر مورد بحث نمیگنجد)،قارچ سمی،و مزرعهء پدری، با تحتفشار قرار دادن مخاطب به جای تحتتأثیر قرار دادن او و سعی در ارائه انبوهی از بحثهای اجتماعی و معضلات برآمده از دوران جنگ،ملودرامی رقیق ساخت که نقطهء پایان مناسبی برای کارنامهء فیلمسازی او محسوب نمیشد."