خلاصه ماشینی:
"تنوع قومی و فرهنگی موجود در ایران منجر به تنوع پوشاک در نزد باشندگان آن میشود و ازاینروی «ایران را میتوان به یک موزهء بزرگ پوشاک شبیه (به تصویر صفحه مراجعه شود) دانست»(ص 3)،بررسی برخورد خلاقانهء اقوام ایرانی که از جمله در آراستگی و پیراستگی جامهء آنان نمود مییابد و تأثیر فرهنگ شهر در کاستن از تنوع،ظرافت و پیچیدگی پوشاک بومی در مقدمهء کتاب مورد اشاره قرار گرفته است.
او پوشاک زرتشتیان را در تهران،یزد و کرمان معرفی نموده و با توجه به آثار برخی از سیاحان چون مادام تاریخ هنر ایران و جهان تألیف و ترجمه:فرهاد گشایش نشر عفاف،1378 (به تصویر صفحه مراجعه شود) شناسایی و درک سیر تحول هنر و آثار هنری از پیش از تاریخ تا دوره متأخر در مجموعهای فشرده و جامع و با بیانی ساده که بتواند برای همه علاقمندان به تاریخ هنر سودمند باشد و زمینهء مطالعات عمیقتر آنان را فراهم سازد،عمدهء هدف،جهت نگارش کتاب بوده است.
بختیاریها با آنکه تباری کردی دارند به دلیل همجواری با لرها پوشاکشان شبیه به آنان است(ص 117)پوشاک بانوان بختیاری نیز از پوشاک موجود در اصفهان،پایتخت دیرین ایران،که در شمال محل زندگی آنان قرار دارد و این قشقایی و فارس در جنوب کهمبادی ارزشهای فرهنگی و سلیقگی به شمار میآید،تأثیر میپذیرد (ص 122)زنان بختیاری از پاپوشهای اصفهان،گیوه شیراز و پاپوشهای شهری این دو خطه استفاده میکنند(ص 124)و کفش مردان بختیاری نیز اغلب گیوهای است که ساخت نواحی اصفهان و شیراز میباشد (ص 128)پوشاک بلوچها نیز به تبعیت از رسم و تأثیر همجواری،پوشاکی است که معمول سراسر منطقه جنوب شرقی ومناطق بلوچنشین ایران(چون سیستان و جنوب خراسان)و در غرب به سوی بنادر و مرکز کرمان است."