آثار کلاسیک سینمای مستند (نوشته ی ویلیام روتمن ترجمه محمد گذرآبادی) معرفی و نقد

کتاب حاضر در صدد است با بررسی‌های انتقادی خواننده را با آثار برجسته‌ی سینمای مستند از جمله زمین بی‌نان(1932)لوییس‌ بونوئل،نانوک شمال(1921)رابرت فلاهرتی،شب و مه(1955) آلن رنه،به گذشته منگر(1967)دی. شاید این کمبود مطالعات انتقادی درباره‌ی فیلم‌های مستند حاکی از این باشد که در مطالعات سینمایی به طور کلی از مقوله‌ی نقد غفلت‌ شده و شاید هم این بی‌توجهی به سینمای مستند،ناشی از نوعی‌ دشمنی مبتنی بر ادعایی که درباره فیلم‌های مستند مطرح می‌شود و آنها را قادر به ثبت بی‌واسطه‌ی واقعیت معرفی می‌کند متکی‌ باشد. بررسی‌های کتاب نشان می‌دهد که هرچند این نوع فیلم‌ها،در حقیقت شیوه‌های مستند بازنمایی در سینما را به‌ گونه‌ای پیچیده به نقد می‌کشند،اما به عنوان فیلم مستند نیز دستاورد مهمی هستند. نگارنده در بررسی‌های خود سعی‌ دارد ثابت کند آثار کلاسیک«سینما- حقیقت»آمریکا،نظیر«روز یک مادر خوشبخت»،(1963)ریچارد لیکاک و جویس چوپرا و«به گذشته منگر»نیز به‌ مکاشفه در واقعیت می‌پردازند و همزمان در شرایط رسانه‌ی فیلم که‌ مکاشفه‌های آنها را ممکن ساخته،به جد تأمل می‌کنند.