خلاصه ماشینی:
"صفی الدین در حلقه علمی و ادبی و هنری خاندان جوینی با خواجه نصیر الدین طوسی ارتباط داشته و این احتمال را دادهاند که خواجه نصیر که در تناسبات فاصلههای محسوس در ضرب، رسالهای مختصر نوشته است،عاملی بوده تا ارموی را به علوم یونانی نیز ترغیب کرده باشد.
» همچنین محمد حسن محمدی نیز در شرح شرفیه قطب الدین مینویسد که: الشرفیه اثر مفصل ارموی است که به اندازه الادوار به آن توجه نمیشود،اما حق آن است که ارموی به آن رساله اصیل شناخته شود.
این حق را قطب الدین شیرازی به خوبی رعایت کرده و شرح مهم خود بر رساله الشرفیه را تألیف کرده است.
این شرح که عبد القادر مراغی(د 838 ق)در مقاصد الالحان خود از آن یاد میکند،همان بخش موسیقی رساله درة التاج است که در واقع ترجمه و شرح رساله الشرفیه به حساب میآید.
تقی بینش رساله شرفیه را بزرگترین اثر صفی الدین دانسته و محیط طباطبایی آن را کاملکننده ادوار معرفی کرده و حتی عناوینی چون رسالات گرانسنگ،امهات کتب موسیقی،معروفترین کتاب موسیقی ارموی به این رساله داده شده است."