خلاصه ماشینی:
"رسول اکرم صلی الله علیه و آله بدوام ذکر الله تنجاب الغفلة با مداومت بر یاد خدا غفلت دور میشود.
امام صادق علیه السلام من غلبت علیه الغفلة مات قلبه هرکس غفلت بر او چیره شود قلبش میمیرد.
امام علی علیه السلام دوام الغفلة تعمی البصیرة ادامهء غفلت کور شدن چشم بصیرت است.
امام علی علیه السلام کفی بالمرء غفلة ان یضیع عمره فیمالا ینجیه برای اثبات غفلت انسان همین بس که عمر را در راهی مصرف کند که حاصلی نداشته باشد.
امام علی علیه السلام یا ایها الانسان!فتداو من داء الفترة فی قلبک بغریمة،و من کری الغفلة فی ناظرک بیقظة، ای انسان!...
امام علی علیه السلام از مجموعهء روایات نتیجه میگیریم که: 1-غفلت و بیخبری،آفت روح و ایمان و تباه کنندهء استعدادها و سرمایههای وجودی انسان است.
«ذکر»محبوب هم یادآور«راه»است و هم مرور مداوم «مقصد»،ذکر،اطمینانبخش قلب و آرام بخش روح و زدایندهء پردههایی است که بین انسان و خدا فاصله ایجاد میکنند."