چکیده:
همواره سخن از برخورد ناعادلانه شورای امنیت، دبیر کل (دبیرخانه) و مجمع عمومی سازمان ملل متحد
در فرآیند جنگ تحمیلی عراق علیه ایران میرود، اما جزئیات این برخورد، کمتر مطرح شده است. از این رو،
مقاله حاضر در پی طرح جزئیات مواضع سه رکن مهم سازمان ملل متحد در قبال جنگ عراق علیه ایران است.
اطلاع از این جزئیات، تحلیل صحیحتری را درباره چرایی اتخاذ مواضعی ناعادلانه از سوی ارکان سازمان ملل
متحد در جنگ هشت ساله ایران و عراق (جنگ اول خلیج فارس)، و نیز، جنگ دوم خلیج فارس (حمله عراق
به کویت و حمله آمریکا و متحدانش به عراق) به دست میدهد.
خلاصه ماشینی:
"3ـ اصولا با مراجعه به مواردی از منشور ملل متحد (مانند 11، 24، 99) که وظایف عمده سه رکن مزبور را بیان داشته است در مییابیم که شورای امنیت، دبیر کل و مجمع عمومی نسبت به سایر ارکان، در ارتباط بیشتر با حفظ صلح و امنیت بین المللی قرار دارند، و به همین جهت نقش این سه رکن در جنگ عراق علیه ایران چشمگیرتر بود.
جزئیات مواضع شورای امنیت سازمان ملل متحد در طول جنگ تحمیلی به این شرح است: 1ـ در پی درخواست مکتوب 23 سپتامبر 1980 (1 مهر 1359) دبیر کل، شورای امنیت ضمن مشورت با اعضا، اولین موضعگیری خود در مورد جنگ ایران و عراق را تحت عنوان بیانیه اعلام میدارد و طی آن، نگرانی عمیق خود را از گسترش احتمالی این برخورد (4) ابراز داشته و از طرفین خواست از هرگونه اقدامی که منجر به وخیمتر شدن اوضاع میشود، خودداری نمایند و...
از نکات جدیدی که در این قطعنامه آمده است، میتوان به یادآوری قطعنامه 479 و بیانیه 5 نوامبر 1980 (14 آبان 1359 ) شورا و توجه به کوششهای میانجیگری دبیر کل، جنبش عدم تعهد و سازمان کنفرانس اسلامی اشاره کرد و نیز خواستار آتش بس و خاتمه فوری کلیه عملیات نظامی، عقب نشینی نیروها به مرزهای شناخته شده بینالمللی، هماهنگی بین کوششهای میانجیگری تحت نظارت دبیر کل برای حصول به یک راه حل جامع، عادلانه و شرافتمندانه متکی به اصول منشور ملل متحد و اصول روابط بینالمللی (4) قابل قبول برای طرفین و پرهیز کلیه کشورها از اقدامات تشدید کننده منازعه گردید و تصمیم خود مبنی بر اعزام گروهی از ناظران سازمان ملل متحد برای تأیید، تحکیم و نظارت بر آتش بس و عقب نشینی نیروها را اعلام کرد."