خلاصه ماشینی:
"البته فرزندان زودرس ممکن است چند ماه زودتر باین مرحله وارد شوند و در اینجا دو سئوال پیش میآید: سؤال اول:آیا نوجوانان مشکلات،ناهنجاریها و نارسائیها(معایب،نواقص و مشکلات ویژه سنی) دارند یا خیر؟اگر دارند کدامند و راه مقابله و کمک به حل مشکلات آنها چیست؟ سؤال دوم:آیا مدرسه،کادر آموزشی، خانواده و سیاست تربیتی خانواده میتواند در رفع مشکلات و ناهنجاریهای کودک کمک بنماید یا خیر؟و اگر خانه و مدرسه بتواند این هدف را انجام دهد با چه روشی و وسایلی امکانپذیر خواهد بود؟ در مورد سؤال اول بسیاری از متخصصین معتقدند که دوران نوجوانی با بحران همراه است و بحران نوجوانی را هم میتوان چنین تعریف کرد که دختران و پسران در دوران بلوغ(بلوغ جسمانی قبل از بلوغ روانی و اجتماعی است)دچار عدم تعادلهائی میشوند.
مسئله دیگر دشواریهای غریزی نوجوان است که در مورد پسران مسئله حادتر است،در این دوره بعلت بدی شرایط اجتماعی(در درجه اول وسایل ارتباط جمعی که گاهی بصورت تلقین تزریق میشود فوق العاده مضر است)مدرسه و خانواده برای کاهش تأثیر منفی ارتباط جسمی باید چارهای بیندیشد و در خانه و مدرسه باید کوشش مربیان صرف پر کردن وقت نوجوانان بمسایل مفید شود بطوریکه بچه وقت فکر کردن بخود را پیدا نکند.
اگر اولیاء از نظر اخلاقی انحرافی داشته باشند نمیتوانند الگوی خوبی برای کودک(نوجوان)باشند و در این صورت نقش مدرسه سنگینتر خواهد شد مثلا عقیده درباره مسایل جنسی و طرز اقناع زمان و بهداشت آن احتراز و کنترل وسوسهها بوسیله متخصصین باید در مدارس راهنمائی بطور مرتب برای نوجوانان کنفرانس داده شود."