تعلیم و تربیت: معلم کوهستان ادب و هنر

در آن موقع شب،صاحب این صدا که‌ می‌توانست باشد؟زیر نور فانوسی،که در دست یکی از بچه‌ها به نام«نادر»بود، فقط می‌شد تا دو متری را دید. ناگهان بچه‌ها یک صدا فریاد زدند: «معلم!» بعد از ماه‌ها انتظار،معلم جدیدشان آمده‌ بود. علی اکبر فریاد زد:«آقا معلم یخ کرد، زودتر بیایید وسایلش را بگیرید تا او را به‌ خانه‌ی خاله هاجر برسانیم». نادر گفت:من کتاب‌های آقا معلم را برمی‌دارم. یکی دیگر گفت:من کیفش را و خلاصه بچه‌ها همه‌ی وسایل آقا معلم را برداشتند. تا خانه‌ی خاله هاجر،که آخر آبادی بود. در بین راه معلم شروع کرد به صحبت‌ کردن با بچه‌ها. کوچه لیز بود و آقا معلم که عادت‌ نداشت روی یخ راه برود،چندبار زمین‌ خورد و هربار که زمین می‌خورد،بچه‌ها آهی از ته دل می‌کشیدند؛چون می‌دانستند اگر این معلم را از دست بدهند،باید تا آخر سال،مدرسه از روستای‌شان جمع شود. بچه‌ها هم یک‌به‌یک‌ وسایل را گذاشتند و بعد از خداحافظی با آقا معلم رفتند به خانه‌هایشان.