داستان هایی از پنجاه سال قبل: درسی که از علاء آموختم ادب و هنر

"دو روز بعد ایشان بعنوان بازدید به منزل بنده آمدند دو بدو بودیم و صحبت از هردری میشد من روی جوانی و کمی تجربه بیت صحبت‌ ایشان دویدم و صحبت کردم مشار الیه کلام خود را قطع کرد و بحرفهای من‌ گوش داد من فورا متنبه شدم که کار غلطی کرده‌ام باید صبر میکردم تا صحبت‌ ایشان خاتمه مییافت آنگاه شروع بصحبت میکردم و این بزرگترین درس‌ اخلاق معاشرت بود که جناب ایشان عملا بمن تعلیم داد و از همان ساعت و در همان مجلس نصیحت عملی ایشان را کار بستم و از آن تاریخ تا حال که متجاوز از سی سال است از آن دستور هیچ تخطی نکرده‌ام و از آن پس نیز مکرر چنین‌ درس را بدیگران تعلیم کرده‌ام و مفید واقع نشده است نمیدانم استعداد مردم‌ برای فراگرفتن و تربیت شدن کم است و یا من دارای انفاس نافذ و مؤثر نبوده‌ام‌ که نتوانسته‌ام حتی یکنفر را نسبت باین موضوع متنبه و تربیت کنم."