خلاصه ماشینی:
"نویسنده (آلوین پلانتینگا) معتقد است که، تئوریهای موجود در باب پساتجددگرایی با باورهای مسیحی متناقض نیستند، ولی دیدگاههای تکثرگرایی دینی با رنگارنگی خاصی که ایجاد میکند به نوعی گیجکننده است و انسانهای صاحب فهم و شعور صحیح را، در راه فهم خدا و دین خدا حیران میکند.
نویسنده ضمن اظهار اعتقادات خویش درباره دین مسیحیت مبنی بر خیرخواهی خداوند برای انسانها و لزوم نجات انسانهای گناهکار توسط خداوند، به لزوم همدلی ادیان با یکدیگر اشاره کرده و به ارائه و تفسیری خاص از انحصارگرایی دینی میپردازد که قابل قبول از جهت عقلانی باشد.
وی به تجربه درونی و شهود شخصی افراد برای اعتقاد به دین خاص و مورد نظر خویش احترام میگذارد و معتقد است که حتی اگر مؤمنی که میداند دیگران با وی در مورد دین خویش مخالفت میورزند ولی در مقابله با آنها نمیتواند استدلالی به نفع خود ارائه دهد باز هم میتوان از او پذیرفت؛ زیرا ممکن است که با شهود شخصی خویش به آن اعتقاد رسیده باشد و نتواند آنرا به دیگران که مخالف او هستند انتقال دهد."