خلاصه ماشینی:
در واقع باید دید که با این ارقام سده آینده چگونه چشماندازی خواهد داشت؟اگر رشد جمعیت و کاهش سرمایهگذاری در زمینه آموزش و پرورش با روند کنونی همچنان ادامه یابد،بیگمان در آستانهء ورود به قرن بیست و یکم،شمار باسوادان جهان به بیش از یک میلیارد نفر خواهد رسید.
در مجموع،برآوردها حاکی از آن است که در دو دهه آینده،کشورهای رو به توسعه باید برای 700 میلیون نفر فرصت اشتغال ایجاد کنند،و این رقم بیش از تمامی مشاغل موجود در سرتاسر دنیای صنعتی است!
برای ورود به سده بیست و یکم،این نوع مشارکت راهکاری است اساسی برای ایجاد 700 میلیون شغل جدید، دستیابی به رشد اقتصادی و نیل به هدفهای اجتماعی که با توفیق توسعه منابع انسانی ملازمه دارد.
منابع طبیعی ژاپن بسیار اندک است، اما همین کشور،بالاترین نرخ رشد اقتصادی را که در عین حال فزاینده نیز هست،در میان کشورهای پیشرفته صنعتی به خود اختصاص داده است.
استفاده غیر مفید از تعداد و مقدار معتنابهی منابع انسانی و سرمایهای در نوعی بوروکراسی وسیع دولتی که در عین حال گسترشیابنده نیز هست، سبب خواهد شد که کشور نتواند از نیروهای مردمی سودمندانه بهره جوید،زیرا این نیروها دیگر انگیزهای برای اینکه تمام توازن خود را مصروف فرایند توسعه سازند،نخواهند داشت.
این بدان معنا نیست که پیشنهاد شود از معلمان،پرستاران، تکنسینها و مدیران خارجی استفاده شود، بلکه مراد یافتن و به کار بردن وسایلی برای آموزش،پروری و توسعه استعدادهای انسانی در داخل کشور برای تضمین رشد اقتصادی و اجتماعی است.
(1)- TRICKLE-DOWN TRICKLE-UP و نظریه نشت به پائین به توسعه تنها از بعد اقتصادی کمی اهمیت داده میشود و حامیان آن بر این باورند که توسعه رشد اقتصادی بیشتر و حاصل افزایش تولید ناخالص ملی است.