خلاصه ماشینی:
"مارتین:چرا از فیلمهای کوتاه و مستند به فیلمهای داستانی بلند رسیدی؟ آمارال:چون وقتی شروع به فیلمسازی کردم هدفم ساختن فیلمهای سینمایی بود ولی مجبور بودم کار کنم.
مارتین:آیا فیلمسازان برزیلی این اسطوره را که در جامعهی برزیل هیچ تعارض نژادیای وجود ندارد زنده نگه میدارند؟ آمارال:گمان نکنم که آنها دارند این کار را آگاهانه انجام میدهند.
فکر میکنم خیلی مهم است وقتی که دارید فیلم میسازید و سعی میکنید شخصیتی را توصیف کنید حواستان به جزئیات کوچک باشد،کارهایی که آدمها در زندگی هرروزهشان انجام میدهند ویژگی شخصیتی شان را میسازد.
مارتین:آیا برای زنان در تلویزیون امکانات بیشتری وجود دارد یا در سینما؟ آمارال:در برزیل امکانات بیشتری هست مخصوصا در تولید فیلمهای تجارتی و تبلیغاتی.
مارتین:آیا در بین فیلمسازان برزیلی انتقال از صنعت فیلم به تلویزیون وجود دارد؟ آمارال:نه،در برزیل هر شبکهی تلویزیونیای برنامههای خودش را تولید میکند و کارمندان خودش را هم دارد.
مارتین:ولی آیا سیستم سهمیهای توسط دولت پایه ریزی نشده است؟ آمارال:چرا باید در هر سال روزهای خیلی زیادی را به نمایش دادن فیلمهای برزیلی اختصاص داد ولی سینمادارها ترجیح میدهند جریمه شوند و این کار را نکنند،اگر جریمه بپردازند ضرر بسیار کمتری متحمل میشوند تا اینکه فیلم برزیلی نمایش دهند.
مارتین:آیا سینمای نو با علائق و تعهدات سیاسیاش،بر آثار شما تاثیر داشته؟ آمارال:نه اصلا،وقتی من در سال 1791 شروع کردم اولین فیلمهای کوتاهم را بسازم همیشه آنچه را که دلم میخواست میکردم چون از دههی 0791 ما بهعنوان فیلمساز آزادی عمل بیشتری داشتیم که آنچه را میخواهیم انجام دهیم."