چکیده:
پس از پیروزی انقلاب اسلامی تا کنون، به استناد فتاوای فقهایی که ظاهر ساختنزینت زنان را مجاز نمیدانند و تصویب قوانین اجرایی مقابله با بدحجابی، مسئله جلوگیری از«بیحجابی» به مسئله ممانعت از «بدحجابی» تبدیل شده است و این مسئله در اجرا با مشکلاتفراوان و اعمال سلیقههای گستردهای روبهرو بوده است. لازم است امروزه بر اساس فتاوایسهل و آسان، در احکام مربوط به حجاب زنان تجدیدنظر صورت گیرد.
خلاصه ماشینی:
این تشکیلات نه تنهادر نیروی انتظامی (پلیس) و قوه قضاییه وجود دارد ـ که بیشتر کار نظارت بر پوشش زنان رادر خیابانها، پارکها و سایر مکانهای عمومی بر عهده دارند و گاهی نیز وارد حریمهایخصوصی مثل میهمانیها و...
غیر از این قانون و آییننامه ودستورالعملهای صادر شده که شامل همه زنان در هر موقعیتی که باشند میشود، تعدادبیپایانی دستورالعمل و بخشنامه وجود دارد که برای زنان در موقعیتها یا مشاغل مختلفصادر شدهاند و محدوده قانونی حجاب را گاهی تا حد پوشیدن اجباری چادر و ممنوعیتاستفاده از زینتآلاتی مانند هدبند وسعت میدهد.
آیتالله صانعی در جواب این سؤال که آیا سرمه کشیدن یا ابرو چیدن، انگشتر طلا در دستداشتن، حنای دست، شامل زینت زنان محسوب میگردد که پوشش آن لازم باشد، پاسخ دادهاست: «صورت و دست محل زینت محسوب نمیگردد؛ ولی آرایش نمودن و خود را در دیدمردان بیگانه قرار دادن که موجب فساد در جامعه گردد حرام است».
تنهابرخی از فقها پوشاندن دست و صورت را نیز واجب میدانستهاند و در استفاده از چادر یامانتو برای این پوشش تمایزی نیست.
3. در فقه اسلامی علاوه بر تبیین حدود پوشیده بودن زنان و رعایت حجاب، شرایطینیز برای آن ذکر شده است که ضروری است، از جمله اینکه پوشش از حیث رنگ، شکل و یاجهات دیگر، موجب تحریک و تهییج شهوت مردان نامحرم نباشد.
به نظر ایشان بیشتر فقها رعایت حجاب (پوشاندنتمام بدن به جز وجه و کفین) را از ضروریات اسلام شمردهاند؛ اما برخی از آنان پا را فراترنهاده، رنگ و نوع پوشش را هم مورد توجه قرار داده و گفتهاند: «اگر پوشش، بدننما باشد،پوشیدن آن جایز نیست».