خلاصه ماشینی:
"اصول و قواعد علوم قرآنی و تفسیری ؛سبب و شأن نزول آیات و اختلاف در آنها؛توجه به جایگاه نزول آیات و سورهها و مکی و یا مدنی بودن آنها و به عبارتی،عنایت به فضای نزول آیات؛ توجه به رخدادهای تاریخی که آیات ناظر به آنهایند و در آیات تنها به اشاره بسنده شده است؛توجه به قرائت رایج فعلی(حفص از عاصم)در میان بیشتر مسلمانان و بیاعتنایی به قرائتهای دیگر؛رعایت لحن و صوت؛ترتیب آیهها و سورهها که،در این تفسیر بنا براین است که ترتیب آیات توقیفی بوده و بنابراین،از آن برداشت به عمل آمده است؛وحی تلقی کردن و مورد تأیید بودن مفاد گفتهها و اعمال نقلشده در آیات قرآن،بجز مواردی که قرینه بر عدم تأیید قول و عمل وجود دارد.
چه اینکه،تفسیر تنها معنا کردن واژههای دشوار و بیان پارهای مقاصد و نکتههای آیات نیست،بلکه در تفسیر آیات،گاه لازم است مفسر به تبیین تحلیل نکات مورد اشاره در آیه بپردازد و شبهههایی را که احیانا درباره آیات مطرح شده و یا امکان طرح دارند پاسخ بگوید و یا برخی از آیات را که برحسب ظاهر ناسازگاری و تعارض دارند،جمع منطقی کند و یا برخی از مسائل نو و مستحدث را برای انطباق با آیات قرآن بررسی همهجانبه کند،و یا به نقد پارهای از دیدگاه،در یک موضوع قرآنی بپردازد.
اگر چنین امری را روا بدانیم آیا میتوانیم از عذاب گناهکاران و آتش بهپا کردن و حمیم زغساق ساختن برای متمردان نیز بهعنوان فعل خداوندی برداشت و استفاده کنیم؟ برداشت دوم،در زیر همان آیهء بسمله:قرآن با نام خدا آغاز شده و همراه با اعلام رحمت خداوند بر بندگان است،و نیز برداشت سوم،لزوم آغاز کارها با نام خداوند و با گفتن«بسم الله»،در برداشت نهم همین آیه،قرآن جلوه رحمانیت و رحیمیت خداوند است."