چکیده:
سرمایه اجتماعی که حاصل شکل گیری و استقرار ارزشها،هنجارها،سنتها و عرفها و قواعد به صورتی خودجوش و در بستری از روابط متقابل اجتماعی است، زمینه ساز همکاری،اعتماد و مشارکت فعال و مثبت در زندگی اجتماعی از جانب افراد است.بدین ترتیب سرمایه اجتماعی با تأمین نوعی امنیت معنایی برای فرد که به واسطهء معنادهی سنتها،ارزشها و قواعد به زندگی افراد در جامعه حاصل میآید، فرد را از گرفتار آمدن در دامن ناهنجاریها،انحرافات و جرم و جنایت به مثابه مظاهر ناامنی اجتماعی و مشارکت منفی در جامعه به دور میدارد.بر این اساس سرمایه اجتماعی که خود حاصل عمل متقابل افراد در طول زمان و در بستری اجتماعی است، با استقرار خود به جهتدهی و معنادهی رفتار افراد میپردازد و از اینرو با زمینه سازی رفتار هنجارمند،نقشی تعیین کننده در امنیت اجتماعی ایفا میکند.موضوع این مقاله بررسی رابطه سرمایع اجتماعی با امنیت اجتماعی از منظر نقش سرمایه اجتماعی در معنادهی به زندگی فرد و هنجارمند سازی رفتارهای وی میباشد.به نظر نویسنده برای رویارویی با بحران امنیت اجتماعی،میبایست به حفظ و تقویت سرمایه اجتماعی از طریق تقویت جامعه مدنی در برابر سیاستهای مداخلهگر دولتی پرداخت.
Social capital، a product of the formation and establishment of values، norms، traditions، customs and regulations in a spontaneous way within the context of social interrelations، provides the ground for active and positive cooperation، trust and partnership in social life by people. In this way، social capital prevents individuals from entangling in abnormality، deviations and crimes as manifestations of social insecurity and providing a kind of meaning security for individual. This securityinteractions in time in a social framework، gives meaning and orientation to individual behaviors thus playing a critical part in social security by underpinning regulated behavior. This articles deals with the relationship between social capital and social security from the perspective of social security in giving meaning tocapital should be maintained and enhanced by strengthening civil society vis—vis the state interventionist policies in order to confront the crisis of social security.
خلاصه ماشینی:
بدین ترتیب سرمایه اجتماعی با تأمین نوعی امنیت معنایی برای فرد که به واسطهء معنادهی سنتها،ارزشها و قواعد به زندگی افراد در جامعه حاصل میآید، فرد را از گرفتار آمدن در دامن ناهنجاریها،انحرافات و جرم و جنایت به مثابه مظاهر ناامنی اجتماعی و مشارکت منفی در جامعه به دور میدارد.
بنابراین،میتوان گفت همانگونه که در اقتصاد،وجهی از سود یا نفع اقتصادی به صورت متقابل در تعیین حدود مفهومی نوع خاصی از سرمایه به نام سرمایه اجتماعی در کنار سرمایه انسانی و سرمایه مادی دخیل است؛از منظر علوم اجتماعی نیز امنیت اجتماعی به مثابه امری بررسی رابطه سرمایه اجتماعی با امینت اجتماعی مطلوب در تعیین حدود مفهومی امر دیگری دخیل است که به مثابه سرمایه اجتماعی به صورت یکی از عوامل تولید امینت اجتماعی در نظر گرفته میشود.
(51) از اینرو،در این مقاله و در قدم اول امنیت اجتماعی را به معنای تأمین امنیت مادی و معنایی برای فرد و سپس تحلیل پیامدهای مثبت جمعی و عمومی آن در نظر میگیریم و در بررسی رابطه سرمایه اجتماعی و امنیت اجتماعی بر تبیین نقش و تأثیر سرمایه اجتماعی در تأمین جنبه امنیت معنایی فرد در زندگی اجتماعی که موجب جامعهپذیری و کنترل اجتماعی غیر اقتدارآمیز و در نهایت مشارکت فعال و مثبت فرد در زندگی اجتماعی میشود،متمرکز میشویم.
همانگونه که پیشتر مورد اشاره قرار گرفت،عموما همین شاخصها به عنوان شاخص منفی دال بر افول سرمایه اجتماعی نیز به کار گرفته میشوند و این امر به روشنی بیانگر وجود روابط متقابل مفهومی میان سرمایه اجتماعی و امنیت اجتماعی است.
Fine,Ben,Social Capital Versus Social Theory;Political Economy and Social Science at the Turn of the Millenume,Routledge,2000,pp 25-39.