خلاصه ماشینی:
"استاد عبد ارزاق نوفل در جلد اول کتاب میگوید:«از نشانههای توفیق الهی-جل شأنه-این بود که در هنگام تألیف کتاب الاسلام دین و دنیا که به سال 9591 م انتشار یافت،به این نکته رهنمون شدم و دریافتم،کلمهی دنیا به تعداد کلمهی آخرة در قرآن کریم تکرار شده است.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) مبحث چهارم:تطبیق نظریهی عدد 91 بر فاصلههای قرآنی کتاب«کمال الاعجاز فی القرآن الکریم»،تألیف استاد دکتر عادل کمال جمیل1،در اواخر سال 1002 در بغداد و در 051 صفحه انتشار یافت.
بحث من در این زمینه متوجه مطالب همان کتاب و نیز اصولی خواهد بود که مؤلف بدانها استناد جسته و دلایلی که برای تأیید گفتههایش در تطبیق آن نظریه بر فاصلههای قرآنی ارائه داده است؛نه بحثهای قبلی درمورد نظریهی رشاد خلیفه.
مؤلف درمورد فاصلهی الف مقصوره گفته است:«این فاصله از نظر تعداد آیات منتهی به آن در قرآن کریم،جایگاه سوم پس از فاصلهی«واو و نون»و«یاء و نون»و فاصلهی الف منصوب به تنوین فتحه را دارد.
اگر درمورد عزین و عضین،غرابتی بوده که مؤلف آنها را در شمار جمع یاء و نون نیاورده،چه دلیلی برای شمارش نکردن فاصلهی«کافرون»در آیهی: «ولو کره الکافرون» [غافر41/]داشته است؟[کمال الاعجاز، ص 07]درحالیکه اهل عد در شمارش این آیه اختلافی نداشتهاند و در قرآن چاپ شدهای که مؤلف برآن تکیه داشته،ثابت بوده است.
او این نظریه را بهعنوان مطلب جدیدی بر نظریهی رشاد خلیفه در مورد عدد 91 میداند و میگوید:«از زمانی که رشاد خلیفه (3891)در کتاب معجزة القرآن الکریم وجود نظامی عددی و شگفتآور و نیز معجزهای مادی را از خلال برخی محاسباتی که دربردارندهی عدد 91 و مضربهای آن بود،کشف کرد، به استناد آیهی کریمهی: «علها تسعة عشر» [مدثر03/]به عدد91 اصطلاح«ثابت قرآنی»اطلاق شد."