شب های قدر در ایران مقاله

"اعمال شب‌های قدر در مفاتیح الجنان در مورد آن آمده است:«شب‌قدر همان شبی است که در تمام‌ سال شبی به خوبی و فضیلت آن نمی‌رسد و عمل در آن بهتر است از عمل در هزار ماه‌ و در آن شب تقدیر امور سال می‌شود و ملائکه و روح که اعظم ملائکه است،در آن شب‌ به اذن پروردگار بر زمین نازل می‌شوند و به خدمت امام زمان(عج)مشرف می‌شوند و آنچه برای هرکس مقدر شده است بر امام زمان(عج)عرض می‌کنند و اعمال شب‌های‌ قدر بر دو نوع است یکی آن‌که هر سه شب باید کرد و دیگر آن‌که مخصوص است بر هر شبی. -نذر نان و برنج -نذر میوه بنا به فصل که توسط باغداران انجام می‌گیرد -نذر هیزم برای بخاری مسجد در زمستان و نذر یخ آب خوردن در تابستان -نذر کار مجانی در روزهای قدر مساجد -نذر شیر از سوی دامداران با این اعتقاد که حضرت علی(ع)در ایام بیماری شیر می‌خوردند -نذر نان جو:در شهر دماوند عده‌ای نان جو در میان مردم تقسیم می‌کنند که نشانهء آن است که حضرت علی(ع)با چنین نانی افطار می‌کردند -نذر زولبیا بامیه -نذر خواندن قرآن در شب‌های قدر به غیر از ادای نذورات در این شب‌ها مراسم ریسمان گره زدن و تبرک خوراکی‌ها نیز انجام می‌گیرد. در روستای قیزجه گروس در شب‌های قدر از طرف بانی احیا و آن‌هایی که نذر دارند، مقداری حبه قند به مسجد آورده می‌شود و هنگام خواندن دعای جوشن کبیر به حبه‌های‌ قند می‌دمند و پس از اتمام مراسم احیا مقداری از این قند را میان احیاگزاران تقسیم می‌کنند و معتقدند هرکس از این قند بخورد،از تمام دردها و رنج‌ها در امان می‌ماند."