خلاصه ماشینی:
"(به تصویر صفحه مراجعه شود) شاهان ایرانی در نوروز آیینها و آداب خاصی را انجام میدادند که مورخان بدانها اشاره کردهاند که مختصری از آنها از این قرار بوده است: «خسروان(ساسانیان)آغاز پادشاهی و بر تخت نشستنشان را بر نوروز نهاده و در این روز دست احسان میگشادهاند.
» و یا در جایی دیگر مینویسد:«ایرانیان جشن نوروز را مطابق سال شمسی که تاریخ باستانی این قوم بوده است برگرفتهاند و بانی این عید را جمشید میدانند که چهارمین شاهنشاه ایران است...
مشتاق اصفهانی میگوید: هزار شکر که آمد بهار و رفت خزان ز فیض مقدم گل شد،جهان پیر جوان جناب شاه ملایک،سپاه نادرشاه خدیو جم عظمت،خسرو بلند اقبال به تخت سلطنت،این خسرو بلند اقبال که پیش رفعت جاهش،خجل بود کیوان جلوس کرد به روز خجستهی نوروز زیاری فلک و نصرت خدای جهان32 در دوره قاجاریه نیز آیینهای نوروزی با عظمت و شکوه بسیار برگزار میشده است.
مردم که تخت و پادشاه را بر دوش گرفته بودند آن روز را که هرمز فرودین بود نوروز خواندند: سر سال نو،هرمز فرودین برآسوده از رنج روی زمین بزرگان به شادی برآراستند می و جام و رامش گران خواستند چنین جشن فرخ ازآنروزگار به ما ماند از آن خسروان یادگار1 اما جشن نوروز از آغاز تاکنون در یک روز خاص نبوده است.
مثلا در زمان ساسانیان و پادشاهی یزدگرد سوم،نوروز در شانزدهم (به تصویر صفحه مراجعه شود) حزیران رومی یعنی نزدیک اول تابستان بوده است و از آن تاریخ به بعد نوروز هر چهار سال یک روز به عقب برگشته تا در حدود سال 293 هجری به اول برج حمل رسید."