خلاصه ماشینی:
"در واقع هنرمندانی که در فاصلهء زمانی نه چندان طولانی این نقوش تجریدی را به چنان مرتبهء رفیعی از تناسب و توازن و القای روحانیت و آرامش و ارزشهای سرشار بصری رسانیدند، علاوه بر خلوص و اعتقاد و هدف مقدس و پاکی که داشتند،یعنی آرایش شایسته کلام خدا-بهترین کاری که آدمی میتواند عمر خود را به آن مصروف کند-به از میان برداشتن هرگونه حضوری توجه داشتند که ممکن است در مقابل حضور نامریی خداوند جلوه کند و باعث خطا و اشتباه شود.
در کتابهایی که به موضوع هنرهای بصری یا تاریخ هنر دربارهء تذهیب قرآن گفتوگو میشود،مرسوم است که با قاطعیت توجیهاتی فلسفی دربارهء علت کاربرد هر رنگ ذکر شود که معمولا دلایل روشنی هم همراه آن ارائه نمیگردد و به اعتقاد نگارنده،بسیاری از این نوع گفتهها هرچند نثر موزون وزیبایی را دارا هستند،ولی هیچ دلیل برای صحت آنها وجود ندارد.
قرآنهای خطی نیز همین ویژگی را دارند و در صفحهآرایی آنها فقط نقشهای دوبعدی به کار گرفته میشوند و هیچ تمایلی نیست که از جنبهء بصری،روابط فیزیکی دنیای واقع اطراف ما در صفحات قرآن دیده شود و به روحیهء ملکوتی ویژهء آن خدشهای وارد آید.
اما در مورد اعراب این انگیزه ناشی از پیشرفت مادی نیست بلکه منتج از ظهور اسلام و لزوم ثبت آیات آسمانی بود (به تصویر صفحه مراجعه شود) کتابآرایی و تولید کتابهای نفیس کمتر مورد توجه بود و هنرمندان بیشتر به کار روی قلمدانها و قابهای آینه و نقاشی رنگ و روغن روی بوم برای استفاده در داخل ابنیه روی آوردند."