خلاصه ماشینی:
"در دوران پیشین نوعی تاریخنویسی مرسوم بوده و به نام«مقتلنویسی»که در این تواریخ،مصائبی را که بر خاندان امام حسین(ع)رفته بود مینگاشتند و از این جا بود که گسترش تعزیه در ایران را میتوان تا حدی مدیون کتاب «روضة الشهدا»که از نوع مقتلنویسی بود دانست،این کتاب که در قرن نهم هجری به وسیله ملا حسین واعظ کاشفی که تالیفات فراوان دارد تدوین یافت، کاملترین و شیواترین کتبی است در مقتلنویسی که واقعه کربلا و حوادث وابسته بدان را نیز دربردارد.
بهترین جوانانی که صدای خوب داشتند از کوچکی نذر میکردند که در تعزیه شرکت کنند و در ماههای محرم و صفر همگی جمع شده و در تحت تعلیم معین البکاء که شخص وارد و عالمی بود تربیت میشدند.
در ماه محرم که هنگام ظهور دلبستگیها و ارادت شیعیان به حضرت امام حسین(ع)است (به تصویر صفحه مراجعه شود) کمتر خوری را میتوان یافت که از هر شهر و روستای دیگر رو به خور نیاورد و برای شرکت در عزاداری امام حسین(ع)به دیار خود نرود.
درخور معلوم نیست از چه زمانی شبیهخوانی آغاز شده امام نوشته علمی که تاریخ 389 هجری بر آن است معلوم میدارد که در آن زمان مراسم ارجمند عزاداری حسین(ع)در این منطقه رواج داشته است و مسلم است که برگزاری این مراسم در حدود یک قرن پیش به اوج رسید.
-تعزیهسراها به هنگام سرودن متن تعزیهها بعضی از کتب تاریخی دینی را پیش چشم داشتهاند و در این میان بیشتر از«روضه الشهدا»ملا حسین واعظ کاشفی،«طوفان البکاء»محمد ابراهیم جوهری،«حبیب السیر»غیاث الدین خواند میر استفاده کردهاند و بسیاری از اشعار تعزیهها به عینه از طوفان البکاء نقل شده است."