خلاصه ماشینی:
"بهطور کلی اجتماعی کردن نوجوانان و جوانان را بوسیلهء تلویزیون و سینما میتوان حد اقل شامل موارد زیر دانست: 1-ارائهء تصویری غیر واقعی از زندگی قهرمانان داستان به صورت الگو به جوانان در تعداد قابل توجهی از فیلمهای تلویزیونی و سینمایی زندگیهای بسیار پرتجمل و اشرافی که جذابیت زیادی برای جوانان دارد،نظیر خانههای کاخ مانند، وسایل زندگی لوکس و گرانقیمت، اتومبیلهای مجلل،وقت گذرانیهای بیهوده و تفریحات غیر سالم نظیر قمار، مشروبخواری،مجالس رقص و مهمانیهای پرزرق و برق،به نمایش گذاشته میشود.
از یکسو با نشان دادن شگردهای دزدان،ذهن تماشاچی را نسبت به این شگردها روشن میکند و به آنها در این زمینه هشدار میدهد(آموزش مثبت)،ولی از سوی دیگر همین شگردها را به نوجوانان و جوانانی که مثلا به علت محرومیتهای اجتماعی زمینهء ذهنی آمادهای برای دست زدن به کارهای غیرقانونی دارند،آموزش میدهد.
وقتی مردی در فیلم به زن خود پرخاش و توهین میکند و احتمالا او را کتک میزند،از یکسو از مرد خانه چهرهای پرخاشگر و توهینکننده در ذهن پسران جوان تصویر میکند(که نباید به زن رو دارد)و از سوی دیگر به دختران جوان چنین القا میکند که شوهر موجودی است پرخاشگر و توهینکننده و تحقیرگر که جز خودخواهی و خودپسندی کار دیگری ندارد و این تصویر غلط ممکن است سبب بدبینی دختران به ازدواج و تشکیل خانواده شود.
اکنون باید دید که برای پیشگیری از این بدآموزیها چه میتوان کرد؟آنچه مسلم است این است که مسئولان و برنامهریزان تلویزیون به هیچوجه قصد بدآموزی یا گمراه کردن نوجوانان و جوانان ما را ندارند، بلکه واقعیت آن است که به علت محدودیت امکانات موجود،این مسئولان قادر نیستند تمام ساعات برنامههای تلویزیونی را با برنامههای تولید شدهء داخلی پر کنند."