چکیده:
هدف این تحقیق، بررسی تأثیر بازیهای بومی _ محلی به عنوان تجربههای حرکتی بر رشد مهارتهای جابهجایی در پسران 7 تا 9 ساله بود. به این منظور 40 نفر به صورت تصادفی از بین نمونههای همگن شده با پرسشنامة ویژگیهای فردی انتخاب شدند. پس از انجام پیشآزمون مهارتهای جابهجایی با TGMD-2، آزمودنیها به دو گروه بازیهای بومی _ محلی و فعالیتهای معمول، همتاسازی شدند. سپس به مدت 24 جلسه بازیهای بومی و محلی اجرا شد. بعد از 12 جلسه و 24 جلسه از هر دو گروه آزمون میانی و پسآزمون به عمل آمد. نتایج تحقیق نشان داد که بازیهای بومی – محلی نسبت به فعالیتهای معمول با (05/0 P<) تأثیر بیشتری بر رشد مهارتهای جابه جایی دارند و فعالیتهای معمول نیز بر رشد مهارتهای جابهجایی تأثیر داشت ولی تأثیر آنها بر رشد مهارتهای جابه جایی معنیدار نبود. نتیجه اینکه بازیهای بومی – محلی میتواند برنامههای مناسب برای رشد مهارتهای جابهجایی باشد.
خلاصه ماشینی:
"با توجه به پژوهشهای انجام شده مانند مکنزی1(1998)و گودوی2(2003)که تأثیر برنامه تربیت بدنی بر مهارتهای دستکاری کودکان را مورد بررسی قرار داده و به این نتیجه رسیدند که اجرای برنامهء آموزشی مدون،رشد مهارتهای دستکاری را در پی داشته است،همچنین وانگ(2004)با بررسی اثر برنامهء حرکتی خلاق به این نتیجه رسید که رائهء برنامه موجب شد مهارتهای بنیادی شده است،مشاهده میشود در این پژوهشها بازی،بسیار کم مورد توجه قرار گرفته و به نظر میرسد تحقیقی در مورد تأثیر بازیهای بومی و محلی که در نهایت آزادی و بدون مقید بودن به مکان،زمان و ابزار و مقررات دست و پاگیر در گذشته توسط مردم اجرا میشده،بر رشد مهارتهای بنیادی انجام نگرفته است.
نتایج آزمون تعقیبی LSD برای مقایسهء میانگینها نشان داد که بازیهای بومی و محلی با تفاوت میانگین 232/2 به طور معنیداری از گروه فعالیتهای معمول تأثیر بیشتری بر رشد مهارتهای حرکتی جابهجایی داشته است.
عامل دیگری که میتوان مد نظر قرار داد،تنوع مهارتی بالا و همراستا بودن محتوای برنامهء بازیهای بومی و محلی مورد استفاده با رشد مهارتهای جابهجایی است و در برابر آن عدم تنوع کافی در فعالیتهای معمول کودکان و پرداختن به تعداد محدودی از بازیها مانند فوتبال، دوچرخهسواری و بازیهای رایانهای قرار دارد.
با توجه به مطالب بیان شده و نتایج حاصل از تحقیق،میتوان گفت که گروه بازیهای بومی و محلی به علت داشتن فرصت تمرینی زمان خاص برای فعالست و نیز امکانات و تجهیزات برای فعال شدن و مهمتر از اینها داشتن برنامهای که از نظر محتوایی با رشد مهارتهای جابهجایی همراستا بود،نسبت به گروه فعالیتهای معمول تأثیر بیشتری بر رشد مهارتهای حرکتی جابهجایی دارد."