خلاصه ماشینی:
"در دانشگاهنیز جهت رشد و توسعه دانش پزشکی و امر درمان جلوگیری از بروز بیماری و اعتلای سطحبهداشت جامعه به آموزش توجه میشود و با کسب مهارتها از طریق آموزش رضایت شغلیپزشکان را ارتقاء میبخشد هنگامی که فرد حرفهای را بر میگزیند مجموعهای از نیازهاآرزوها و آزمودگیهای گذشته را که بر روی هم انتظارات شغلی را میآفرینند به همراه داردکه پیوندی میان کار و آنچه برای وی مهم است برقرار میکند شناخت عواملی که موجبافزایش اعتماد به نفس3و رضایت شغلی در پزشک میشود میتواند از هرز رفتن نیروی مادیو معنوی هر جامعه جلوگیری نموده و در برنامهریزیهای مختلف مورد استفاده قرار میگیرد(قانعی،1377).
در فرضیه دوم تحقیق نتیجه نشان داد که بین رضایت شغلی پزشکانآموزش دیده و آموزش ندیده تفاوت معنیدار وجود ندارد نتیجه تحقیق با نظریههای انگیزشی(دقت،2001؛دهاما،2001)همسان است در واقع عواملی مانند حقوق دریافتی پاداش ومزایای رفاهی و توجه به شاخصهای در آمد و قوانین موجود در رابطه با شرایط کاریمیتواند بعنوان متغیرهای مداخلهگر بر میزان رضایت شغلی پزشکان تاثیر گذاشته و در واقعآموزشهای مداوم زمانی رضایتمندی شغلی را به دنبال دارد که نیازهای مادی و اجتماعی هممورد توجه قرار گیرد.
در مورد فرضیه پنجم تحقیق یافتهها حکایت از آن دارند که بین اعتماد به نفس پزشکانمتخصص و عمومی تفاوت معنادار وجود ندارد طبق نتایج بدست آمده گوردون(1999)،پاندا(2001)و رابینز(1998)تاثیر آموزش ارتباط معکوس با استرس در روان درمانی داشتهو مسئولیتپذیری و شایستگی رابطه مستقیم با ارزیابی مثبت کاری دارد خود شکوفایی،خودباوری و ایجاد ابتکار و خلاقیت در پزشکان در اثر آموزشهای مداوم توانمندی علمی را درهر گروه ارتقاء میبخشد و در تمام سطوح جهت دانش آموختگان پزشکی کارآء و مؤثر بودهو اتکاء به نفس پزشکان را افزایش میدهد."