خلاصه ماشینی:
"3شیخ صدوق در اشاره به بهرهگیری خود از متون کهن امامیه، خاصه مدونات حدیثی اولیه چون اصول،مینویسد:«امامان شیعه که بر آنان سلام باد،در احادیث خود از غیبت امام عصر که بر او درود باد،خبر دادهان دو اوصاف غیبت و امام را برای شیعیان در آنچه از آنها نقل شده بیان کردهاند و این اخبار در کتابها آمده و در کتابهای تألیف شده در قبل از وقوع غیبت حدود دویست سال کمتر و بیشتر آمده است،و کسی از پیروان ائمه-که بر آنان درود باد-نیست جز آنکه در این باب در اغلب آثار خود و مدونات حدیثی تألیفی خود،از آن احادیث یاد کرده و این آثار به اصول شهرت دارند و نزد شیعیان خاندان محمد که بر آنان درود باد پیش از عصر غیبت موجود بوده است».
المسألة المفردة فی الامامةأظاهرا این رساله همان رسالهای است که شیخ صدوق در کمال الدین و تمام النعمة نقل کرده که ابن قبه خطاب به یکی از شیعیان روزگار خود در پاسخ به برخی ایرادات مطرح شده از سوی معتزله (به تصویر صفحه مراجعه شود) نگاشته است.
نظریات فضل چنین است:«و أنه(یعنی پیامبر)أقام رجلا یقوم مقامه من بعده،فعلمه من العلم الذی أوحی الله الیه یعرف ذلک الرجل الذی عنده من العلم الحلال و الحرام و تاویل الکتاب و فصل الخطاب و کذلک فی کل زمان لا بد من ان یکون واحد یعرف هذا و هو میراث من رسول الله(ص)یتوارثونه و لیس یعلم أحد منهم(در این باره بنگرید به: مسعودی،مروج الذهب،ج 5،ص 83)شیئا من أمر الدین الا بالعلم الذی ورثوه عن النبی(ص) و هو ینکر الوحی بعد رسول الله(ص)»کشی در خبر دیگری به نقل از ابو علی احمد بن محمد بن یعقوب از گروه اول به قوم من الشیعه ممن یذهب مذهب الارتفاع و الغلو و التفویض یاد کرده است."