چکیده:
هدف: هدف این مطالعه بررسی نقش مسیر L- آرژینین/اکسید نیتریک در اثرات ضدافسردگی لیتیوم در آزمون شنای اجباری در موش های سوری بود.
روش: این مطالعه از نوع تجربی بود و آزمون شنای اجباری به عنوان مدل افسردگی و مدت زمان بی حرکتی به عنوان معیار افسردگی درنظر گرفته شد. اثر تجویز حاد دوزهای مختلف هر یک از داروهای لیتیوم (mg/kg 100-5/0)، مهارکننده غیراختصاصی آنزیم سازنده NO به نام L-NAME (mg/kg 100-10)، مهارکننده اختصاصی آنزیم سازنده NO به نام L-NPA (mg/kg 30-5) و پیش ساز تولید NO به نام L- آرژینین (mg/kg 750) در آزمون شنای اجباری سنجیده شد. سپس اثر L-NAME، L-NPA و L- آرژینین بر اثرات ضدافسردگی لیتیوم بررسی گردید.
یافته ها: لیتیوم در دوزهای mg/kg 30 (01/0p<) و mg/kg 100 (05/0p<) به طور معنی داری باعث کاهش زمان بی حرکتی موش ها در آزمون شد، ولی در دوزهای mg/kg 10-5/0 اثری نداشت. L-NAME در دوزهای 30 و 100 mg/kg باعث کاهش زمان بی حرکتی موش ها در آزمون شنای اجباری شدند (05/0p<). تجویز همزمان دوزهای غیرمؤثر L-NAME (mg/kg 30) و یا L-NPA
(mg/kg 15) با دوز غیرمؤثر لیتیوم (mg/kg 10) باعث کاهش معنی دار مدت بی حرکتی موش ها در آزمون شد (به ترتیب 01/0p< و 001/0p<). همچنین L- آرژینین که به تنهایی اثری بر آزمون نداشت، باعث مهار اثرات ضدافسردگی دوز مؤثر لیتیوم (mg/kg 30) شد (05/0p<).
نتیجه گیری: مسیر L- آرژینین NO در اثرات ضدافسردگی لیتیوم در مدل آزمون شنای اجباری دخالت دارد و همچنین این یافته ها می تواند استفاده از دوزهای اندک لیتیوم با مهارکننده های سنتزکننده NO را برای درمان افسردگی پیشنهاد کند.
خلاصه ماشینی:
"همچنین وگنر37و همکاران،(1)- O'Brin (2)- Forced Swimming Test (3)- behavioural despair (4)- Borsini (5)- Meli (6)- Porsolt (7)- Anton (8)- Blavet (9)- Jalfre (10)- Nixon (11)- Hascoet (12)- Bourin (13)- Colombel (14)- Redrobe (15)- Nitric Oxide (16)- da Silva (17)- Matteussi (18)- do Santos (19)- Cslixto (20)- Rodrigues (21)- Eckeli (22)- Dach (23)- Harkin (24)- Bruce (25)- Craft (26)- Paul (27)- Nitric Oxide Synthase (28)- Jeffery (29)- Funder (30)- Yildiz (31)- Erden (32)- Ulak (33)- Utkan (34)- Gacar (35)- L-arginine (36)- Maruta (37)- Wegener &%03602HSOG036G% (2004)در مطالعهای نشان دادند که فعالیت آنزیم NOS درهیپوکامپ موشهای صحرایی پس از تزریق لیتیوم بهطور قابلملاحظه و به صورت وابسته به دوز کاهش مییابد.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) شکل 1-اثر تجویز حاد دوزهای مختلف کلرید لیتیوم 0/5-100 mg/kg) ،به صورت داخل صفاقی)بر مدت زمان بیحرکتی موشهای سوری در آزمون FST .
همانندمطالعات قبلی،مطالعۀ حاضر نیز نشان داد که هریک از داروهایمهارکنندۀ غیر اختصاصی L-NAME)NOS ، (100 mg/kg ومهارکننده اختصاصی NOS نورونی L-NPA) ، (30 mg/kg باعثکاهش زمان بیحرکتی موشهای سوری در آزمون FST میشودکه نشاندهندۀ اثرات ضد افسردگی این داروها با دوزهای اشارهشده است.
بههرحال در این؟؟؟به مطالعات بیشتر با استفاده از گونههای مختلف حیوانی و مدل؟؟؟(1)- ???ai (2)- Li (3)- ???lay (4)- Lindstorm (5)- ???kolnick (6)- Connor (7)- ???urns (8)- Kelly (9)- ???larvey (10)- Anai (11)- Harvey (12)- in vivo &%03603HSOG036G% مختلف افسردگی نیاز است تا سازوکار دقیق مسیر -L آرژینین NO/ در آثار ضدافسردگی لیتیوم روشن شود."