اسلام خودبنیاد (مکتب تفکیک)(گفتگو با جعفر سیدان) خبر و گزارش

مقصود اصلى در تفکیک این است که افکار بشرى را از اقوال وحیانى جدا کنیم و وحى را مستقل مورد دقت قرار داده به محک تعقل بزنیم وحى را باید با بررسى کامل و مقایسه و در نظر آوردن همه آنچه از راه وحى مى‏رسد، تعبیر کرد. تفکیکى معتقد است پس از آن که به حکم عقل به این نتیجه رسید که وحى بهترین و بى‏خطاترین منبع است، پس همواره جایگاه تعلق و تفکر محفوظ خواهد ماند. کسى که به وحى معتقد نیست مى‏بایست با تعقل پیش رود و نباید حدس‏هاى خویش را به جاى نتایج روشن عقلى بگیرد و پس از اعتقاد به وحى نیز جایگاه تعقل محفوظ خواهد ماند، اما از آنجا که منشأ وحى علم خداست، علم او وسیع‏تر و غیر قابل قیاس با علم بشر است. از نظر تفکیکى، معرفت، درک روشن که ادراک خود عقل باشد نه درک وهمى و ضمنى. عقل اساس همه چیز است و مقصود از عقل، همان درک بین و روشن است. پس اگر عقل به این نتیجه برسد که عالم خداوندى دارد که او نیز پیامبرى را مبعوث فرموده و گفتار ایشان بى‏خطاست، ضمنا خواهد گفت که نباید از قول آنها غفلت ورزید. در بعضى موارد مانند مسأله معاد و دنیاى قبل از این عالم، عقل دسترس به هیچ جایى ندارد و با توجه به محدود بودن شعاع عقل که به تصدیق عموم عقلا رسیده و خطاکارى آن که با توجه به اختلافات فراوان مشخص مى‏شود، باید به وحى مراجعه کرد. خداوند قوانین خود را همان گونه که اراده مى‏کند، وضع مى‏کند و هیچ کس بر او ولایت ندارد.