چکیده:
حوزه عمومی پیش نیاز عمل سیاسی است. این حوزه به عنوان جهان مشترک انسانها هم زمان آنها را به هم پیوند میزند و از هم جدا میکند و فضایی است که در آن عمل سیاسی رخ میدهد. وحدت انسانها تنها با سهیمشدن در فضایی عمومی و مجموعهای از نهادهای سیاسی به وجود میآید. عضویت در حوزه عمومی بر مبنای ویژگیهای قومی مذهبی و یا نژادی نیست، بلکه همانطور که دیدگاه اسلام و عملکرد امیرالمومنین علی علیهالسلام در حوزه عمومی نشان میدهد تنها بر اساس معیارهای انسانی است. ارزیابی جهتگیریهای سیاسی و اندیشهای امیرالمومنین علی علیهالسلام در چارچوب نظریه حوزه عمومی وحوزه خصوصی رهیافتی به عمق تفکر والای آن حضرت میباشد. و برکنار از مفاهیم و تعاریف مطلق این نظریه، پویایی اندیشه امیرالمومنین علی علیهالسلام و تفکر ناب اسلامی را نسبت به انسان و سوگیریهای سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی در جامعه آن دوره را نشان میدهد.
The public domain is a prerequisite for political action. On the one hand, as their common world this realm connects human beings and on the other hand, separates them at the same time. It is in fact the sphere in which political action takes place. The unity of human beings is realized only through the public domain with a collection of political institutions. Membership in the public domain is not based on ethnic, religious or racial grounds rather as Islam and Imam ‘Ali’s conduct both demonstrate it is only based on human criterions. The evaluation of Imam ‘Ali’s political stances and thought in the context of the theory of public and private domains leads us to the highly exalted nature of this great man’s thought. Aside from the absolute concepts and definitions of this theory, this evaluation shows the vitality of Imam ‘Ali’s thought and also of the pure Islamic approach towards man, and the adoption of various political, social, cultural and economic positions vis-a-vis different issues in the Muslim community of that period.
خلاصه ماشینی:
"البته حوزه عمومی عصر علوی شرایط عینی وسختافزاری رشد و تحول و توسعه اجتماعی را در قالب گروهها و طبقات اجتماعی نداشتو تلاش ایشان جهت بنیانهای عقلانی جامعه و مدنیت توسعهمند اسلامی تنها در بخشتربیت نیروی انسانی ثمربخش بود که میتوان به برخی از پیروان ایشان و دو فرزندبرومندش امام حسن و حسین(علیهماالسلام)اشاره کرد که خود نیز بر این امر تاکید مینماید71.
حضور افراد در حوزه عمومی و عرصه مشارکت همگانی و اجتماعی را امیر المؤمنین علی علیه السلام یک حق اجتماعی مهم برای مردم بر میشمارد به طوریکه معتقد است هرگز امور خانواده و زن و فرزند نباید موجب شودکه افراد از فعالیتهایاجتماعی باز بمانند86.
رسیدگی حکومت به امور و زندگی مردم و پیجویی از احوال و شرایط و چگونگیگذران زندگی آنها نیز از حقوق اجتماعی دیگر است که امیر المؤمنین علی علیه السلام بهدنبال احیا آن در حوزه عمومی اسلامی است.
امیر المؤمنین علی علیه السلام جهت مبارزه با تجمیع ثروت نزد اشخاص حقیقی وحقوقی و حتی تمرکز ثروت در دست دولت اسلامی و در راستای انتشار ثروت و سرمایه&%03004SATG030G% به هنگام تدوین دیوانها در عصر خلافت عمر به وی پیشنهاد داد که در هر سالدرآمدهای عمومی،غنایم و خرجها و مالیاتهای به دست آمده دیگر را تقسیم نماید وچیزی را نزد خویش نگه ندارد102؛زیرا اعتقاد داشت که انحصار طلبی اقتصادی و مالیحتی از سوی دولت اسلامی نیز میتواند عامل اصلی پدید آمدن اختلافات معیشتی وتعدی اقتصادی گردد کما این که روند خلافت عثمان ثبوت این دیدگاه را به خوبی نشانمی دهد."